Nie wiesz wszystkiego recenzja

Po trylogii hejterskiej w moje ręce wpadła seria o Liceum Freuda. Jest to publiczna placówka, która mierzy się z problemami swoich uczniów. I tych bogatych i tych biednych. W ten sposób poznajemy Martę. Jej najlepsza przyjaciółka Otylia i obiekt westchnień Alan popełnili wspólnie samobójstwo- skacząc w nocy z dach hali. Z racji tego, że on był kapitanem siatkówki, chodził z najpopularniejszą dziewczyną w szkole, a Otylia była wyrzutkiem i gotką, niedoszłą samobójczynią to w konsekwencji opinia publiczna wydaje szybko wyrok- to przyjaciółka Marty nakłoniła Alana do odebrania sobie życia. I tylko Marta czuje, że jest inaczej...

Marcel Moss utrzymuje styl znany ze swojej poprzedniej serii- rozdziały zostały napisane z perspektywy różnych osób i w taki o to sposób poznajemy i punkt widzenia Marty, Otylii, Alana, ale też ich znajomych, wrogów, nauczycieli... Spotkamy się ponownie także z różnymi liniami czasowymi. Na początku może wydawać się to trochę chaotyczne- duża liczba bohaterów, przeszłość, teraźniejszość, lecz na koniec to wszystko składa się w złożoną całość. Kolejne perspektywy sprawiają, że trudno oderwać się od lektury, czułam się wręcz zmuszona poznać, co wydarzy się dalej. W taki o to sposób pochłonęłam książkę w jedno popołudnie.

Miłym zaskoczeniem był fakt, że w tracie lektury możemy natknąć się na delikatne nawiązania do wspomnianej już trylogii hejterskiej, ale nie przeszkadzają one w odbiorze całości, jeśli nie zna się wymienionej serii.

Książki autora szokują, tym razem przedstawiają ciemną i brudną stronę szkoły, środowisk nastolatków. Próbują ukazać skalę problemów nastolatków- to nie tylko kłopoty z ocenami, szlabanem czy z akceptacją przez rówieśników. W "Nie wiesz wszystkiego" napotkamy takie problemy jak zaburzenia odżywiana, myśli samobójcze, odtrącenie... a to tylko wierzchołek góry lodowej. W mojej ocenie książkę powinni przeczytać nie tylko dojrzewająca młodzież, a przede wszystkim ich rodzice.

Zdecydowanie mogę na razie przyznać, że początek serii o Liceum Freuda jest jeszcze lepszy niż "Nie odpisuj" i jej następczynie. Może dlatego, że sama jakiś czas temu byłam nastolatką i dzięki temu mogę chociaż trochę zrozumieć głównych bohaterów?