Serce Lasu recenzja

Ta książka jako jedna z nielicznych przyciągnęła mnie okładką. Zazwyczaj nie zwracam na to uwagi, a w tym przypadku od razu poczułam, że za oprawką kryje się wyjątkowa historia. Druga rzecz, na którą zwróciłam uwagę to opis — tajemniczy, wprowadzający trudny temat, ale z drugiej strony magiczny. I w tych moich osądach i przemyśleniach się nie pomyliłam, gdyż taka właśnie jest powieść.

Życie ostatnio nie rozpieszczało Iwo. Mężczyzna rok temu stracił w wypadku narzeczoną i nie może pozbierać się po jej śmierci. Bardzo się zmienił, a żałoba sprawiła, że zaniedbuje obowiązki w rodzinnej firmie. Zmuszony przez Rodziców przyjeżdża do Rymanowa na terapię — chociaż bardzo chciałby już nie cierpieć, nie potrafi i od samego początku nie wierzy, że leczenie może zakończyć się powodzeniem.

Czasem jest tak, że na drodze naszego życia spotykamy ludzi, którzy mogą sprawić, że całkowicie się ono odmieni, ale musimy im na to pozwolić. Iwo dostaje taką szansę, ale czy będzie umiał lub chciał ją wykorzystać? Libusza — słowiańska kobieta przez miejscowych nazywana jest czarodziejką, gdyż ma dar: możliwość kontaktowania się ze zamarłymi. Mężczyzna nie wierzy jednak w nadnaturalne zdolności Libuszy, a do prób jej pomocy nastawiony jest bardzo sceptycznie. Czy spotkanie tej dwójki było przypadkowe?

Patrycja Żurek stworzyła niezwykle klimatyczną opowieść z wieloma tajemnicami. Nie jest to książka typowa, ale tak jak Iwo niewyjaśniona siła przyciągała do Libuszy, tak mnie Autorka przyciągała kolejnymi zdaniami, aż do tego ostatniego.

To nie jest łatwa powieść — o trudnych, a wręcz dramatycznych wydarzeniach z życia bohaterów nie czyta się łatwo. Patrycja Żurek jednak od początku dba o to, by nie tylko one był na pierwszym planie. Przedstawia Czytelnikowi również historię o rodzącej się powoli niełatwej miłości, na której drodze stanie wiele przeciwności.

Autorka w swojej książce porusza wiele ważnych tematów. Przeczytamy o radzeniu sobie z żałobą, podstępnej chorobie, jaką jest depresja, byciu innym od reszty, toksycznej miłości rodzicielskiej, czy FAS. Wszystko to opisane z dużą delikatnością i wyczuciem, przez co nawet o najtrudniejszych tematach czyta się z dużą nadzieją na to, że jeszcze może być inaczej lub lepiej.

Książka bardzo mi się podobała, a pierwsze wrażenie zdecydowanie nie było mylne. To wyjątkowa historia, która zdecydowanie warto przeczytać. Nutka magii, dużo spokoju, ważna rola lasu i cudowna kreacja bohaterów, a do tego lekkie pióro Patrycji Żurek sprawiły, że czytanie było wyłącznie przyjemnością.

Za możliwość poznania tej klimatycznej historii bardzo dziękuję Autorce.