Małe Licho i anioł z kamienia recenzja

„Małe licho i anioł z kamienia” to wspaniała książka. Rzadko feruje takimi „wyrokami”, ale Marta Kisiel to genialna autorka, co spróbuje krótko udowodnić. Najpierw język! Piękny, plastyczny, który wchłania czytelnika w swój malowniczy, baśniowy świat. Autorka z niezwykłą swobodą operuje giętką polszczyzną, prostą i przyjazną, ale ani w calu prostacką czy banalną. Co więcej, w książce pojawiają się trudne, elokwentne słowa, analogie literackie, a nawet cytaty. Wszystko okraszone naturalnością i humorem. Dalej, trudne pytania i mądre odpowiedzi, np. obchodzenie świąt przez niewierzących, czy, temat rzeka, emocje. I tu ważne: odpowiedzi nie są infantylne, ale bardzo konkretne, chciałoby się powiedzieć encyklopedyczne (o aniołach). W książce nie brakuje ciekawie skonstruowanych dialogów i monologów, z których wyłania się trudny świat uczuć, nazywanie ich i ujawnianie. Są poruszane tematy odważne, jak poczucie odrzucenia, chęć bycia idealnym, czy akceptacja drugiego takim, jakim jest. A wszystkie te ludzkie postawy (mądre, dobre i głupie) to tylko element świata powieści. I to jakiego świata! Bohaterowie! Mamy tu ludzi, aniołów, potworów, a nawet czartów. Każda z postaci jest „jakaś”, wychodzi poza schematy i szablony nadane przez kulturę. Jeden anioł jest mały, słodziutki i zasmarkany, drugi dostojny i zarozumiały. Są przyjazne potwory i śmieszny czarcik, który chce być stróżem dziecka. Poza tym, że historia opowiedziana w książce może leczyć dzieci z różnego rodzaju strachów, to przede wszystkim otwiera na różnorodność przez duże R. Koegzystencja dość nietypowych mieszkańców domu łamie powszechny łańcuch zachowań, w którym inność prowokuje poczucie obcości i lęku, co znowu może prowadzić albo do wykluczenia, albo do szybkiego oswajania, zazwyczaj za pomocą kilku schematycznych rysów, najczęściej niesprawiedliwych i krzywdzących daną osobę. Tutaj odmienność jest przede wszystkim czymś naturalnym. Więcej, owa odmienność ma swoiste cechy, które trzeba poznać i zrozumieć. Młody czytelnik i starszy (ten przede wszystkim) zanurzając się w opowiadanej historii, pojmuje, że anioł nie zawsze jest święcie sztywny i dostojny, bywa RÓŻNY. Podobnie jak demon, potwór, czy ciocia. Stąd mocne 10 dla książki, która ukazuje różnorodność, jako coś naturalnego i pozbawia swoich bohaterów schematycznych naleciałości.