Zaborcza bestia recenzja

Romans historyczny z genialnym poczuciem humoru oraz bohaterami, których nie da się nie lubić i tajemniczym wątkiem w tle? No jeśli to nie o Bestię chodzi, to ja się poddaję. Najnowsza książka Melisy Bel porwała mnie całkowicie i poniżej znajdziecie kilka słów wytłumaczenia, dlaczego tak się stało.

„Zaborcza Bestia” to piąty i ostatni już tom serii „Niepokorni”. Jeśli nie czytałaś lub nie czytałeś wcześniejszych tomów i tak na spokojnie możesz sięgnąć po Bestię, ponieważ kolejność zapoznawania się z tytułami serii nie jest żadną przeszkodą.

Czy po czterech wcześniejszych i bardzo udanych spotkaniach z wspaniałymi dżentelmenami tom piąty również mnie zachwycił? Oczywiście, że TAK! Powiem nawet więcej – jest to mój drugi w kolejności ulubieniec, ponieważ moje serce nadal, jednak należy do „W paszczy Lwa”, choć przyznam, że miałam chwilę zawahania. Jednak oficjalnie mam kolejnego książkowego męża!

Poznajemy tutaj lady Annabel Brookie, która skrywa swoje piękno pod wizerunkiem szarej myszki. Wszystko to sprawka jej bardzo wymagającej i konserwatywnej matki, która chce niebawem wydać ją za mąż. Gdzie więc w tym wszystkim nasza tytułowa Bestia? Czas poznać Jonathana – dyrektora teatru, który wkracza nieświadomie w oko cyklonu. W tym miejscu rozpoczyna się pewna gra… Jest wesoło, zadziornie, namiętnie i tajemniczo.

Cała historia tej wybuchowej pary kojarzy mi się z Roszpunką tylko w wersji londyńskiej socjety XIX wieku. Dlaczego? Tego musicie się dowiedzieć sami. Mogę zapewnić, że czas z książką nie będzie stracony. Bestia Cię rozśmieszy, czasem uronisz łezkę, ale co najważniejsze przeniesiesz się w czasie do cudownego klimatu dawnej Anglii. To w książkach Melisy uwielbiam najbardziej! Jeśli już raz zabierze Cię ze sobą będziesz chciał wracać – gwarantuje! Dodatkowo książka napisana jest w taki sposób, że płynie się przez historię i nie da się jej odłożyć. Więc nie radzę zaczynać wieczorem, bo noc będzie uboga w sen – popełniłam ten błąd kolejny raz. Bohaterowie to tak cudna para, że kibicuje się im od pierwszej strony. Ale nie powiem, że nie miałam też słabości do innego dżentelmena w tej pełnej zwrotów akcji historii.

Podsumowując – książkę polecam gorąco, bo mocno zaskakuje i aż ciepło na sercu się robi po jej przeczytaniu, a uśmiech sam wkrada się na twarz :)