(Nie)pokorna wdowa recenzja

Baron Ostrowski Robert, poznajemy go jako samotnika zamkniętego w sobie, z poszarpaną duszą i obliczem pokrytym bliznami. Ukrywającym się przed światem i wzrokiem tych, u których na jego widok pojawiał się strach w oczach. Jednak czy można im się dziwić, gdy jemu samemu prawie rok zajęło, oswojenie się z własną powierzchownością. Wtedy to, podjął decyzję, nadszedł już czas na zbadanie sprawy tajemniczego wypadku, w którym to zginał jego ojciec. Wyrusza do Warszawy i tam spotyka piękną wdowę na pozór cichą, nieśmiałą Natalię Walewska, mieszkającą z teściową, żmijką przesiąkniętą jadem i ziejąca chłodem. Nie znali się, nigdy się nie widzieli, a już przy pierwszym spotkaniu pomiędzy tą dwójką od razu powstaje nić porozumienia. Co połączy skromną wdowę z dawnym hulaką?

"(Nie)pokorna wdowa" historia opowiedziana na kartach tej książki, powinna przenieść mnie do dziewiętnastowiecznej Warszawy, jak dla mnie w dialogach, za dużo, współczesnych zwrotów. Lubię, jak historia włączona jest w obręb fabuły, nie odwrotnie. Za mało dochodzenia do prawdy o śmierci ojca, ten ważny wątek zszedł na dalszy plan, pod naporem informacji pobocznych. Zbędne zagłębianie się w opisy sytuacji niewnoszących nic do fabuły. Wykład na temat inwestowania w różnego typu akcje czy obligacje państwowe. Krok po kroku z mistrzowską precyzją zostaje opisany proces robienia i pieczenia drożdżowych rogalików z nadzieniem z utartego maku i polanych lukrem własnoręcznie zrobionym, a w międzyczasie jak zrobić dżem, z rano zerwanych truskawek. Z mistrzowską precyzją autorka serwuje nam porady, opieki nad chorym dzieckiem. Ciągłe powtarzające się rozmyślania bohaterów „była wierna mężowi czy nie, była kochanką ojca czy nie, ja taki brzydki a ona taka piękna, …”

Większą część książki wynudziłam się strasznie, pod koniec zaczęło się coś dziać, w końcu rozpoczął się romans z przygodą i sensacją w tle. Ten dreszczyk emocji, na które tyle czekałam. Subtelnie opisane uczucia i napięcie rodzące się pomiędzy głównymi bohaterami. No i sam wątek dochodzenia ruszył, intrygi, tajemnice, pojawiły się zabawne, ale i niebezpieczne momenty.

Większość z nas czyta romanse historyczne, głównie dla przyjemności, gatunek, dla miłośników lekkiej lektury. Dla mnie jest to ucieczka w fantastyczny świat przeszłości, pełen intryg, humoru, wielkich miłości. Czuję niedosyt, zbyt mało tego otrzymałam.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.