Spójrz na mnie recenzja

Na początku muszę zwrócić uwagę na cudowną okładkę!
Zazwyczaj to proste okładki w stonowanych kolorach przyciągają mój wzrok, ale tutaj kolorystyka idealnie wpasowuje się w moje ulubione kolory!

Autorka w swojej książce porusza trudne tematy takie jak przemoc w rodzinie oraz zaburzenia odżywiania.
Historia Jagody oraz Adama potwierdza starą prawdę, że nie można budować relacji na kłamstwie, bez względu na to czy jest ono w dobrej wierze. Związek powinien opierać się na zaufaniu i wzajemnej akceptacji. Jeśli nie jesteśmy w stanie podzielić się swoim sekretem z drugą połówką to jak chcemy budować przyszłość? Rozliczenie się z przeszłością to jeden z fundamentów budowania przyszłości.

Do warsztatu Pani Agnieszki nie można się przyczepić, bo autorka posługuje się pięknym językiem, a opisy chwytają za serce. Jednak nawet najpiękniejsze zdania nie sprostają jeśli historia nie ma zbyt wiele do zaoferowania.

Bez wątpienia najsłabszym punktem są bohaterowie. O ile sama Jagoda wzbudza sympatię i czytelnik kibicuje jej od samego początku to niestety nie można powiedzieć tego o reszcie. Adam wzbudzał niechęć głownie ze względu na swój egocentryzm, ale to jeszcze jestem w stanie zrozumieć...
Ale postać Diany?
Była tak komiczna i irytująca, że bardziej pasowała do opowiadania napisanego przez gimnazjalistkę niż do poważnej powieści. Nie rozumiem co kierowało autorką w trakcie jej tworzenia.

Niestety również cała historia została niepotrzebnie rozciągnięta w czasie. Spokojnie można byłoby skrócić powieść, a tym samym uniknąć powtórzeń i kolejnych kłótni pomiędzy bohaterami, które tak naprawdę ciągle dotyczyły tego samego. Polskie komedie romantyczne w tym przypadku to pikuś. Na miejscu autorki bardziej skopiłabym się na wątku zaburzeń odżywiania i dochodzeniu do siebie po uwolnieniu się od oprawcy.
Nie rozumiem także idei tworzenia kolejnego tomu

Jest to debiut autorki, wiec niedociągnięcia są do wybaczenia.

Po przymknięciu oka na mankamenty otrzymujemy historię o tym jak trudno jest wybaczyć, nawet jeśli kochamy drugą osobę. Zawsze gdzieś w głębi serca będziemy skrywać strach przed powtórzeniem historii, a jednocześnie serce jest silniejsze od rozumu.