Śmierć nas poprowadzi recenzja

Najprościej będzie zacząć od tego o czym mniej więcej jest fabuła "Śmierć Nas Poprowadzi". Bardzo ogólnie; dwóch bohaterów elfka Gensefael oraz niziołek Pipper dołączają do wyprawy elfa, półelfa maga oraz kobiety piekłorodnej. Celem podróży jest odnalezienie jednego ze źródeł mocy. Przemierzają lodowe pustkowia, lasy, góry i doliny narażając swoje życie wielokrotnie. Walczą z przeciwnościami losu oraz stworami, wyskakującymi w najmniej oczekiwanych momentach. Dążą do obranego celu nie wiedząc czy w ogóle wrócą z wyprawy żywi.

Na potężny szacunek zasługuje tutaj klimat książki, stworzony świat oraz bohaterowie. Co prawda większość nazw mocno przypomina te "tolkienowskie", tak samo jak gatunki występujących postaci (elfy, orkowie, trolle, krasnoludy itp.). Osobiście uważam jednak, że dla fanów przykładowo Śródziemia jest to na ogromny plus. Sama okładka jak i opis od razu nakreślają krajobraz świata, w którym znajdują się bohaterowie. Wszędzie śnieg, mróz, chłód - wielokrotnie opis otoczenia jest przywoływany przez Autora, dzięki czemu książka staje się bardziej klimatyczna (idealnie działa to na wyobraźnię czytelnika). Zakochałam się w opisach karczm - były wręcz perfekcyjne (śpiewy, pijani ludzie, taka typowa karczma, w której można dobrze zjeść i dobrze się napić). Dlatego też na pochwałę zasługuje tutaj styl pisania Autora, ponieważ nie skupia się on tylko na samej fabule i dialogach, ale także na opisach otoczenia i charakterach bohaterów, a każdy z nich jest inny i interesujący na swój własny sposób. Świetnym przykładem ciekawej postaci jest chociażby krasnolud Dekrad - bardzo pocieszny, posługujący się śmieszną gwarą (kolejny plus za naturalność gwary i jej proste rozumienie). Jego opis zarówno wyglądu jak i ubioru natychmiast przywodzą na myśl typowego krasnoluda:

Dodatkowo, w fabule przewija się wątek romantyczny - niesamowicie zrównoważony, nie dominuje fabuły, jest wręcz przysłowiowym "smaczkiem" urozmaicającym akcję. A odnośnie akcji, która swoją drogą jest niezwykle wartko prowadzona, nie mam totalnie żadnych zarzutów. Jednym zdaniem, od książki niemożliwym jest się oderwać. Sceny walki, ucieczki, sceny bardziej dramatyczne, wszystko tworzy idealną całość.

Przechodząc do minusów, na które zwróciłam uwagę podczas czytania - używanie "współczesnych" przekleństw. Zważając na świat w jakim prowadzona jest fabułą, po prostu to nie pasuje i wybija z rytmu. Można by użyć tutaj różnych zamienników typu "motyla noga, do stu piorunów, niech to dunder świśnie, jasny gwint". Tak naprawdę jest to jedyna rzecz, do której miałam wątpliwości.

Osobiście, nie dowierzam, że jest to debiut. Świetna książka i żałuję, że nie natknęłam się na nią wcześniej. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl