Samotna recenzja

"Samotna" to już kolejne wznowienie pierwszego z cyklu thrillerów kryminalnych z detektyw D.D. Warren, co świadczy o jego sporej popularności.

Boston. Męż­czy­zna ce­lu­je z broni do żony i synka. Bobby Dodge, ścią­gnię­ty na miej­sce snaj­per sta­no­wej po­li­cji, ma tylko chwi­lę na pod­ję­cie de­cy­zji, któ­rej może ża­ło­wać do końca życia. Nie waha się, ra­tu­jąc dziec­ko i jego matkę, Ca­the­ri­ne Ga­gnon… która nie po raz pierw­szy cudem unika śmier­ci.
Dla oboj­ga jed­nak kosz­mar do­pie­ro się za­czy­na. Teść Ca­the­ri­ne, wpły­wo­wy sę­dzia, oskar­ża ją o spro­wo­ko­wa­nie sceny prze­mo­cy w celu po­zby­cia się męża, co sta­wia Bobby’ego w roli za­bój­cy.
Nawet de­tek­tyw D.D. War­ren nie wie­rzy ko­bie­cie i ma po­waż­ne wąt­pli­wo­ści co do re­ak­cji snaj­pe­ra, z któ­rym jest za­przy­jaź­nio­na.
A tym­cza­sem prze­śla­dow­ca Ca­the­ri­ne wychodzi z więzienia...

Niezwykle skrupulatnie przedstawiona praca policyjnego snajpera i ryzyko, jakie podejmie on w momencie naciśnięcia spustu. Tuż po rusza cała machina proceduralna, co stanowi ogromne obciążenie psychiczne dla "oskarżonego".

"Żyli w epoce me­diów, a w tych cza­sach po­li­cjan­ci nie po­win­ni strze­lać. Od­da­wa­no im cześć, gdy po­zwa­la­li się zabić na służ­bie, ale nie mieli prawa wy­cią­gać broni, nawet w obro­nie wła­snej".

Autorka nie oszczędza swojego czytelnika, zrzucając na niego jedną bombę za drugą.
Agresywny, pijący, zdradzający swą żonę mąż. Dziecko chorujące na tajemniczą i niemożliwą do zdiagnozowania chorobę. A w tym wszystkim ona: żona i matka, ale też ofiara przemocy seksualnej w dzieciństwie.

Dostaję tyle sprzecznych informacji na temat Catherine, że nie potrafię zrozumieć, gdzie tkwi prawda i nie spocznę, póki jej nie odkryję.

Niewątpliwie Gardner jest jedną z najlepszych autorek nieoczywistych thrillerów kryminalnych, nie boi się podejmować bolesnych, często kontrowersyjnych tematów m.in. wykorzystywania seksualnego dzieci, fundując swemu czytelnikowi prawdziwy rollercoaster emocji.