Nic do stracenia recenzja

Kiedy masz do czynienia z głęboką emocjonalną raną, ozdobioną codziennością, czujesz potrzebę zemsty. Skrzywdzić tych, którzy cię zranili. Nie tak łatwo zbagatelizować obłąkane myśli, które wżerają się w życie. Pewnych krzywd nie można przebaczyć. Emocje buzują, nakręcając spiralę odwetu. Oderwana rzeczywistość, a główny cel to wyrównać rachunki. Ofiara staje się katem. Pozornie słodki smak zemsty budzi wiele goryczy. Życie w ciągłej przeszłości i skupianie się na bólu, którego doświadczasz.

Luta Karabina po dramatycznych zdarzeniach wiedzie z pozoru spokojne życie. Niepewność i obrazy tamtych dni nie pozwalają na szczęśliwe życie. Ciągle gdzieś są ludzie, którzy pragną, by cierpiała i swoje plany mogą w każdej chwili zrealizować. Niespodziewana śmierć ukochanego dziadka zmusza kobietę do wyjazdu do Turcji. Tam czyha na nią zło i dramat, o którym nigdy nie zapomni.

Drugi tom cyklu o Lutosławie Karabinie. Odważna i niepokorna. Kobieta, której mogłoby się zdawać, nikt i nic nie złamie, ale życie zaskakuje. Jeden błąd, nieprzemyślana decyzja, prowadzi do koszmaru, z którego trudno się wybudzić. Pragnie tylko jednego. Zemsty. "Cicha jak kot, szybka jak kobra, bezwzględna jak lwica walcząca o swoje młode (...) jak ten pustynny duch".

Przemysław Piotrowski po raz kolejny zabiera nas do okrutnego świata. Od pierwszych stron trzyma w napięciu i wzrusza. Poznajemy przeszłość bohaterki, zanurzamy się w traumy i koszmar jaki zgotował jej los. Tkwi w horrorze. Żyje tylko po to, by zabić. Dni mijają jakby ich nie było. Złość przybiera na sile. Nie sposób oddzielić prawdę od fałszu. Nadchodzi czas rozliczeń.

Luta zrzuca gorset moralności i realizuje swój plan. Wkracza w brutalny świat bezwzględnych ludzi i prowadzi otwartą wojnę z rozwścieczonym klanem Ozalan. Nie ma nic do stracenia. Przed niczym się nie cofnie. Staje się bryłą lodu, której nic nie rozkruszy.

W realizacji intrygi towarzyszy jej emerytowany policjant Zygmunt Szatan i dawny przyjaciel z misji Borys Morozow. Czy może im bezgranicznie zaufać?
Wszyscy są pokiereszowani przez życie. Łączy ich ból i razem próbują stawić czoła temu co nieprzewidywalne.
Żądza odwetu krzyczy gniewem. Zaślepia. Nadchodzi mrok. Sen nie przynosi ukojenia, tylko przywraca drastyczne wspomnienia. Karabina zostaje wciągnięta w brudną grę, a prawo zemsty nie pozostawia wyboru.

Historia o traumach przeszłości, uzależnieniu, relacjach, krzywdzie dziecka, a przede wszystkim o sile matczynej miłości.
Polecam bardzo!