Kruk recenzja

Kiedy usłyszałam o tej książce, nie wiedziałam czy sie za nią zabrać, czy jednak sobie odpuścić. Po paru dniach takiego wahania postanowiłam dać jej szanse.
Isobel jest najpopularniejszą dziewczyną w szkole. Varen jest gotem i szkolnym wyrzutkiem. Ich drogi niespodziewanie sie skrzyżowały. Nauczyciel polskiego wymyślił projekt, który ma być zrealizowany w parach. Isobel na jej nieszczeście trafia sie ponury jak zwiedły kwiat Varen. Oboje nie są z tego zbiegu okoliczności zadowoleni. Dziewczyna kompletnie nie ma pojecia o kim ten projekt napisać, ale Varen już od samego początku ma ułożony plan. Edgar Allan Poe. Można powiedzieć, że to on jest motywem przewodnim tej książki.
Od Isobel odsuwają sie najbliżsi przyjaciele. A to tylko za sprawą głupiego projektu. Ale Isobel sama podjeła decyzje. Chce bliżej poznać Varena i odkryć jaką tajemnice ukrywa.

Wspomne teraz jeszcze raz Poego. Czy ktoś kiedykolwiek spotkał sie z tym nazwiskiem? Przyznam sie, że ja przed przeczytaniem książki nie miałam bladego pojecia o kogo może chodzić. Poszperałam w internecie i znalazłam pare interesujących faktów na jego temat. Zafascynował mnie ten świetej pamieci meżczyzna. Niezwykle intrygująca jest zagadka jego śmierci. Do dziś jej nie rozwiązano.
Zapoznałam sie też bliżej z dziełami pana Edgara. Pewnie sie możecie zastanawiać jak taka małolata jak ja mogła zrozumieć tak klasyczny jezyk jakim Poe sie posługiwał. Ok. Przyznam sie, że niektórych rzeczy na prawde nie zrozumiałam, ale jak już coś przykuło moją uwage, z zapartym tchem wczuwałam sie w klimat tych "antyków'.

Dobra, terz chciałam was przeprosić, bo znacznie odbiegłam od tematu. Na koniec chciałam w paru słowach wyrazić magie książki, która mnie zafascynowała: absolutnie romantyczna, przeraźliwie tragiczna, rozbrajająca umysł swoimi tajemnicami, zaskakująca, pełna akcji, z morałem w tle, pokazująca piekno zwykłych rzeczy.