Zmierzch recenzja

Każdy w swoim życiu chociaż raz spotkał sie z historią Belli i Edwarda. Według mnie po prostu nie ma takiej osoby, która chociażby nie słyszała o tej fenomenalnej książce.

Bella przeprowadza sie do miasteczka, w którym ciągle pada deszcz. Jej matka Esme, wyszła za mąż za Bill'a, który jest footbollistą i musi wiecznie zmieniać miejsce zamieszkania.

Bella jest troche zagubioną dziewczyną. Nigdy sie nie wyhyla i odzywa sie tylko wtedy, gdy ktoś sie do niej zwróci. Mimo swojej nieśmiałości w nowej szkole spotyka wielu adoratorów, a także przyjaciółek. Dziewczyna nie rozumie jedynie, dlaczego tajemniczy Edward, z którym siedzi w ławce na biologii, stara sie być jak najdalej od niej. Bella stara sie tego dowiedzieć.

Isabella poznaje też troche młodszego od niej chłopaka z rezerwatu, syna przyjaciela jej ojca, Jacoba.
Szybko stają sie przyjaciółmi Dziewczyna usłyszała pewną starą legende na temat rodziny Edwarda i plemienia Jacoba. Ukazuje ona, że te dwie rodziny strasznie sie nienawidzą. Chłopak traktuje te opowieści jak zwykłe bajeczki, lecz Bella wyszukała w nich drugie dno.

Gdy Edward ratuje jej życie, Bella jeszcze bardziej chce sie dowiedzieć, co on odkrywa. W końcu połączy ich uczucie, które nawet tajemnica nie powstrzyma.

Ludzie dzielą sie na dwa typy: tych, którzy kochają "Zmierzch" i tych, którzy go nie cierpią. Nie wiem jak można nie lubić tej romantycznej powieści. Dużo razy mogłabym ją czytać i pewnie nigdy by mi sie nie znudziła.
Pani Meyer pokazuje nam niezwykłość zwykłych rzeczy, jeśli wolno mi tak to ująć.