Wynajmij sobie chłopaka recenzja

Są książki przez które nie da się przebrnąć. Tak było niestety z „Wynajmij sobie chłopaka”. Oczekiwałam fajnej lekkiej książki na jeden wieczór. No cóż, nie zawsze dostajemy to czego chcemy. Książka ta trafia do mojego rankingu jednych z gorszych książek jakie miałam w rękach. 

Brooks chce dostać się na wymarzone studia. Uczy się nienagannie i odmawia sobie każdej imprezy. Poza wykształceniem potrzebuje jeszcze pieniędzy, które ma zamiar dostać umawiając się na wyjścia z córkami bogatych rodziców. Jeśli córka powie, że chce złego chłopca to będzie musiał nim być. Pewnego razu spotyka nieprzewidywalną Celię i pociągająca go Shelby. Co wybierze zajęty studiami Brooks?

To nie jest rzecz, która mnie irytowała. Rozumiem sam zamysł tego i problem pokazany przez to. Oprócz tego jest ukazanych wiele innych nastoletnich problemów i wyborów, jakie każdy z nas będzie musiał lub musiał podjąć. Nie oglądałam jeszcze filmu, ale słyszałam o nim dobre rzeczy. tego samego oczekiwałam po papierowej wersji netflixowego hitu. Zawiodłam się. Nie mogłam przebrnąć przez trzysta pare stron. Najbardziej irytującym elementem książki nie jest fabuła albo bohaterowie, na których nie mogłam się skupić. Pióro autora jest nieprawdopodobnie ciężkie. Zdania dla mnie były zbytu chaotyczne i coś mi w nich nie grało. Nigdy też nie miałam problemu z męskoosobową narracją, a tu jakoś mi nie pasowała. Tak jak już mówiłam, fabuła nie była zła, choć było ciężko się na niej skupić. Generalnie zamysł odnajdywania siebie i podejmowania niekiedy bardzo ważnych decyzji jest idealny pod książkę dla nastolatków. Ale sam pomysł niestety nie wystarczy, musi być jeszcze dobre wykonanie, którego tu zabrakło. A wielka szkoda.