Nero recenzja

Ze względu na to, że w Bestsellerach Stycznia LubimyCzytać.pl „Nero“ Sarah Brianne stoi na drugim
miejscu, nie mogłam pominąć tego dzieła pisząc recenzje ostatnio przeczytanych książek.
Mimo że oficjalnie mówi się, iż to kolejna pozycja w Mafijnym Love Story, ja bym zaliczyła ją
najzwyczajniej w świecie do licealnych romansów. Naszymi głównymi bohaterami jest tytułowy Nero
oraz Elle. Chociaż chodzą do tej samej elitarnej Legacy Prep oraz mają wspólne zajęcia, nigdy nie
zamienili wspólnie słowa. Chłopakowi uroku nie brakuje. Jest przystojny i ma pieniądze, więc często
to wykorzystuje na przykład co kilka dni sypiając z inną "koleżanką“. Jest królem i postrachem wśród
rówieśników. Dziewczynę natomiast jest kozłem ofiarnym bogatych dzieciaków. W szkole trzyma ją
jedynie przyjaciółka – wiecznie wystraszona, będąca jak jej cień Chole. Wierzy, że bez niej
nastolatka nie przetrwa i zgodzi się na najgorsze upokorzenie, byleby ta była bezpieczna. Elle, by
móc się uczyć pobiera stypendium za dobre oceny, jednak nie pokrywa ono całego czesnego i jest
zmuszona pracować w każdej wolnej chwili jako kelnerka (kolejny powód, by jej dokuczać), by
kontynuować naukę.
Po jednej ze zmian w pracy, wyrzucając śmieci do kontenera jest świadkiem mafijnych
porachunków i morderstwa. Ucieka z miejsca zdarzenie o niczym nikomu nie wspominając i
okłamując nawet policję. Jednaka Szef (ksywka głowy mafii) dzięki monitoringowi szybko się
dowiaduje o nie proszonym obserwatorze. Na nieszczęście, bądź szczęście Elle, jest to ojciec jej
kolegi ze szkoły.
Nero dostaje szansę na dostanie się do mafijnej Rodziny. Jego jedynym zadaniem jest
zaprzyjaźnienie się z dziewczyną i wyciągnięcie z niej jak dużo widziała i słyszała. Ma na to miesiąc.
Słysząc to niemalże się śmieje, jednak nic nie jest takie proste, jak się mu wydaje. Im bardziej
próbuje się do niej zbliżyć, tym mniej ma wrażenie o niej wiedzieć. Czasu zaczyna brakować, a para
staje się sobie co raz bliższa.
Sarah Brianne bardzo dobrze ukazuje wewnętrzną przemianę bohatera, który pod wpływem
otoczenia, społeczeństwa, osób mu bliskich zaczyna inaczej postrzegać codzienność. Coś do czego
zmuszono kilku nastolatków, owocuje w coś pozytywnego. Świadomie bądź nie, autorka pokazała
kilka technik wykorzystywanych przez pedagogów i psychoterapeutów, co dodaje autentyczności
całej historii (nie mamy tu kolejnego bad boya i szarej myszki, którzy zakochują się w sobie i nagle
charakter postaci się diametralnie zmienia, lecz ludzi z dwóch różnych światów, którzy pod wpływem
wspólnie spędzanego ze sobą czasu, zaczęli się do siebie zbliżać i otwierać na osoby spoza
własnego kręgu).
Porusza także bardzo ważny problem, który dręczy dzieci i młodzież od lat (niestety nadal
nie za wiele się zmienia) – przemoc w szkolę zarówno na młodszych, jak i rówieśnikach, ale przede
wszystkim słabszych i biedniejszych. Pokazuje jak osobom majętnym i z wysokim statusem często
udaje się uniknąć kar, póki nie pojawi się w końcu odważny nauczyciel.
Książka ma kilka uchybień, jak znaczna ilość powtórzeń – zwłaszcza imion. Język jest raczej
prosty, ale patrząc na wiele nowych dzieł obecnych na rynku, jest naprawdę nieźle. Klimat mafii jest
znikomy i ogranicza się do kilku wątków, przez co nie czujemy tego klimatu. Dlatego tak jak
wcześniej wspominałam zaliczyłabym tę pozycję do licealnych romansów, bo większość akcji toczy
się w szkole (chociaż z powodu scen seksu wstawiamy tu 18+). Wczytując się w książkę, z czasem
zapominamy o niedoskonałościach i pochłaniamy rozdział za rozdziałem. S.B. dodała także
sprawnie wielu bohaterów pobocznych, o których niedługo będziemy mogli przeczytać w kolejnych
częściach cyklu „Made Men“.