Nefilim. Upadli. Tom 1 recenzja

Aaron nie jest złym chłopakiem. Po prostu jest inny... Osierocony w dzieciństwie, porywczy i skłonny do niezrozumiałych zachowań. Samotnik i outsider. Po latach tułaczki znalazł wreszcie swoje miejsce w domu Toma i Lori Stanley. Teraz stara się żyć tak samo jak inni ludzie.
Jednak nie jest człowiekiem.
W wigilię osiemnastych urodzin zaczyna śnić. Widzi pole bitwy, chaos, powalane kurzem zbroje, wzniesione miecze. Krew. Słyszy szczęk broni, nienawistne okrzyki, jęki konających.
I łopot ogromnych skrzydeł przysłaniających burzowe niebo.
Zrodzony z anioła i śmiertelnej kobiety, Aaron jest nefilimem. Istotą wstrętną Bogu i ostatnią nadzieją upadłych...
Wyrok na niego już zapadł! Tropem Aarona podąża dowódca boskich Potęg, Werchiel.
Cel uświęca środki. W tej wojnie nie będzie jeńców.

Aaron jest zwykłym nastolatkiem, chodzącym do liceum, ma psa- Gabriela i wspaniałą rodzinę zastępczą. Ale czy na pewno jest taki zwyczajny? Od paru dni męczy go jeden i ten sam koszmar, z tym że codziennie jest urozmaicany o nową scenę. Nagle w dniu jego 18 urodzin, w szkole męczy go potworny ból głowy. W pewnym momencie ból znika i Aaron zaczyna rozumieć obce języki. Nie wie co się z nim dzieje. Zgłasza się do jego psychiatry, a ten tylko potwierdza go w przekonaniu, że coś z nim nie tak. Na dodatek na plaży zaczepia go jakiś mężczyzna i twierdzi, że chłopak jest nefilimem. Aaron nie wie co o tym wszystkim myśleć. Wszystko tłumaczy mu Ezekiel- ów facet z plaży. Nefilim jest to istota zrodzona z anioła i ludzkiej kobiety. Aaron nie chce wierzyć w swoje pochodzenie, więc Zeke rzuca psu chłopaka piłkę wprost pod samochód. Mężczyzna mówi, że nastolatek może go uratować uwalniając moc Nefilima. Chłopak ratuje psa, który od tego momentu może z nim rozmawiać. Do tego Aaronowi zagraża potężne niebezpieczeństwo ze strony Potęg. Czy chłopak pogodzi się ze swoim losem ? Czy Potęgi do niego dotrą?

Nie jestem fanką książek o tematyce upadłych aniołów, więc z lekką niechęcią sięgnęłam po tą pozycję. Do momentu, w którym Aaron ratuje swojego psa książka jest nuda. Niektóre sceny są zbędne np. wątek z rozmawianiem z psem lub scena, gdy chłopak pracuje w klinice weterynaryjnej. To wszystko przyczyniło się do tego, że oceniam tylko połowę książki, więc automatycznie ocena spada o połowę, więc będzie niska.
Natomiast druga połowa jest w miarę dobra. Tutaj akcja jest ciekawa i interesująca. Na reszcie mogłam stwierdzić, że coś się nareszcie dzieje. Tak jak pisałam wcześniej rozmowy Aarona z jego psem, były według mnie zbędne i strasznie denerwujące. Podsumowując książka mogła być zdecydowanie lepsza gdyby było w niej więcej akcji.