Południowe sztormy recenzja

Uwielbiana Brittainy C. Cherry powraca z nową serią „Kompas”, a pierwszą częścią są „Południowe Sztormy”.


Od tragicznych wydarzeń, w których Kennedy Lost straciła rodziców i córkę mija ponad rok, a kobieta nadal nie potrafi się pozbierać. Złamana, zgaszona z sercem pełnym bólu codziennie próbuje żyć dalej, jednak nawarstwiające się wyrzuty sumienia, ataki paniki i przede wszystkim brak wsparcia ze strony własnego męża wcale nie ułatwiają jej sprawy. Pewnego dnia jej małżeństwo się rozpada, a jej mąż każe się jej wyprowadzić. Kobieta nie mając gdzie się podziać, jedzie do siostry i jej męża z nadzieją, że będzie się mogła u nich zatrzymać. Yoana oferuje jej znacznie więcej. Oprócz wsparcia i miłości daje szansę na nowy początek. Kennedy dostaje domek w uroczym miasteczku Havenbarrow.
Od razu odkrywa, że małomiasteczkowy klimat o otaczającą ją natura jest tym, czego potrzebowała. Jednak pewien humorzasty i tajemniczy, choć niewątpliwie bardzo przystojny mężczyzna zaburzy jej rytm życia. Szczególnie po tym, jak przypadkiem trafiła na jego posiadłość, a on e bardzo nieprzyjemny sposób nakazuje jej go opuścić. I co najbardziej w tym wszystkim jest niepokojące, to coś znajomego w jego twarzy, coś, co Kennedy już gdzieś widziała. Pragnie dowiedzieć się więcej na jego temat, a prawda może okazać się zaskakująca, szczególnie że w sercu Jaxa również szaleją silne sztormy. Sztormy, które chyba lepiej przeczekać we dwoje.


Kto czytał książki Brittainy C. Cherry ten wie, że jej historię są pełne bólu i cierpienia, które dzięki miłości uleczają złamane serca i dusze. „Południowe Sztormy” pokazują, że „nawet pod burzowymi chmurami znajduje się słońce”. To przepiękna i smutna historia o dwóch złamanych duszach, doświadczonych przeszłością. Przeszłością pełną kłamstwami przemocy w rodzinie, stracie bliskich, wyrzutach sumienia, które trawią człowieka, o strachu i walce z własnymi demonami.
To historia o przyjaźni, która zdaje się nigdy nie kończyć, o tym, że miłość leczy rany, o odwadze, o przeznaczeniu, a także o tym, że bliscy ludzie są tymi, którzy pozwalają przetrwać najgorsze sztormy.

„Południowe Sztormy” są tym, wszystkim, o czym chcemy czytać. Będą tu momenty wzruszenia, będziemy się śmiać, wkurzać i przede wszystkim kibicować bohaterom. To idealna książka na jesienne wieczory.

Nie mogę jeszcze nie wspomnieć o Connorze. Pokochałam tego chłopaka od samego początku. Mimo swojego młodego wieku jest przedsiębiorczy, pełen zapału i pomysłowy. Z jego niesamowitym poczuciem humoru, jego postać była po prostu wisienką na torcie, szczególnie pokochałam jego słowne potyczki z Jaxem.

Już nie mogę się doczekać z nim książki.