Nasze drzewa są jeszcze młode recenzja

„Nasze drzewa są jeszcze młode” to trzecia część Opowieści Warmińskich.

Poznajemy w niej dalsze dzieje rodziny Langerów i Reiterów. Jest rok 1940 w Prusach Wschodnich. Główna bohaterka Elżbieta Langer wciąż przebywa w obozie koncentracyjnym Hohenbruch, a Franz Reiter próbuje ją z niego wydostać.

Któż z nas nie marzy o wielkim uczuciu, romantycznej miłości która przetrwa wszystko. Tutaj dodatkowo jest to zakazana miłość, bo między Polką a Niemcem. Chcemy wierzyć w cuda, że prawdziwa miłość daje ponadludzką siłę. I autorka spełnia te marzenia. Miłość Lizy i Franza pozwala obojgu przetrwać w tym okrutnym świecie, gdzie co chwilę dochodzi do jakichś komplikacji. Jeśli nawet realność jakichś wydarzeń jest wątpliwa, a zbiegi okoliczności i zwroty akcji są nieprawdopodobne to czytelnik przymyka na to oko. Mimo wszystko jesteśmy romantykami.

Oprócz romantycznej miłości dwojga bohaterów w powieści jest także sporo wiedzy historycznej. Zarówno o miejscach i ludziach jak i wydarzeniach. Tłem wydarzeń jest życie ludności cywilnej na terenach Prus Wschodnich w latach 1940-1941. A także funkcjonowanie dwóch obozów koncentracyjnych Hohenbruch (obecnie Gromowo) i Soldau (Działdowo). Choć obóz w Soldau był także przez pewien czas obozem zagłady. Realistyczne opisy wstrząsających scen z obu obozów pokazują bezgraniczne okrucieństwo fanatycznych nazistów. Umieszczenie wydarzeń w realnych i rzeczywistych miejscach jest niewątpliwym atutem książki.

Postacie pierwszoplanowe są wręcz cukierkowo szlachetne i idealne w swoim postępowaniu.

Postacie drugoplanowe także są na ogół czarno-białe. Mamy więc z jednej strony bezwzględnych i okrutnych nazistów pokroju Oswalda Reitera czy komendantów obozów. A z drugiej takie osoby jak Inga Schimkat czy Gustaw Klinke, które na miarę swoich możliwości starają się postępować szlachetnie i tak, aby zachować szacunek do samych siebie mimo czasów i okoliczności w jakich przyszło im żyć.

Czy Liza i Franz się odnaleźli, jaką rolę w tej podróży odegrali Inga i Gustaw dowiecie się tylko czytając „Nasze drzewa są jeszcze młode”. No i dowiecie się o co chodzi z tymi drzewami.

Tym razem pisarka doprowadza opisywaną historię do momentu rozpoczęcia wojny z Rosją w 1941 roku. Zatem z niecierpliwością czekam na kolejne części Opowieści Warmińskich.