Nauka latania recenzja

Czy można nauczyć się latać, będąc jednocześnie więźniem własnej seksualności?

Śmierć ukochanej osoby, powrót do rodzinnego miasta, skomplikowane więzi z matką, niejasna relacja z nowo poznanym Adamem i wykluczenie przez lokalną społeczność przelewają czarę goryczy.
Kuba po prostu pęka i pozwala sobie na szloch. To niezwykle oczyszczające wydarzenie stało się momentem transformacji, który dodał głównemu bohaterowi sił do walki o siebie i wiary w jej słuszność.

Autor, za pomocą niezwykle prostego, naturalnego i pozbawionego ideologicznych sloganów języka, pokazał wszystko, z czym na co dzień muszą mierzyć się osoby nieheteronormatywne (o ironio) we współczesnym świecie, szczególnie w małych, konserwatywnych miasteczkach.
Przedstawił usilne próby poszukiwania siebie, własnej tożsamości i swojego miejsca na ziemi.
Doskonale opisał także skutki przekonania, że każdy, bez względu na orientację ma prawo do szczęścia i miłości.
Bo kiedy w grę wchodzi miłość i pożądanie nic nie jest łatwe, lecz nie zawsze to co łatwiejsze, jest dla nas lepsze.


Niestety, choć książka ma naprawdę ogromny potencjał i przedstawiła piękne, choć trudne relacje, jednocześnie obnażyła sporo, dość znaczących dla odbioru powieści, mankamentów.
Zaczynając od rażących błędów dotyczących zagadnień medycznych, po nieścisłości fabularne, np. w imionach i nazwiskach bohaterów.
Ponadto uważam, że dialogi wymagają dopracowania, ponieważ momentami wybrzmiewały zbyt infantylnie, przez co miałam wrażenie, że rozmawiają nastolatkowie, a nie dorośli mężczyźni po przejściach.
Nie mniej jednak, z całego serca gratuluję Markowi ogromnej odwagi, której wymaga poruszanie kontrowersyjnych, trudnych, a niejednokrotne wręcz bolesnych wątków, charakterystycznych dla literatury LGBT+

"Nauka latania" to nie tylko wzruszająca opowieść o miłości, ale przede wszystkim lekcja tolerancji i szacunku wobec odmienności. To historia, która pokazuje, że społeczeństwo nie zmieni się dla jednostki, ale jednostka ma możliwość przemienienia własnego świata, bo "nasz świat jest tam gdzie jest miłość."