Narzeczona nazisty recenzja

Hanię Wolińską poznajemy w sierpniu 1938 roku, gdy jako studentka spędza wakacje w Wolnym Mieście Gdańsk, dorabiając jako dama do towarzystwa niemieckiej hrabiny, Irene von Richter. Kiedy tuż przed powrotem do rodzinnej Warszawy trafia na patrol niemieckich żołnierzy, którzy ją aresztują, hrabina wysyła na pomoc dziewczynie swojego wnuka, przystojnego prawnika, Johanna von Richter. W ramach wdzięczności Hania oprowadza go po Gdańsku. Między młodymi tworzy się wyjątkowe napięcie, które oboje próbują zignorować. Na nią w Warszawie czeka Władysław. On jest zaręczony z elegancką Niemką. Ich drogi rozchodzą się na gdańskim dworcu, jednak oboje wiedzą, że szybko o sobie nie zapomną. Kiedy po kilku miesiącach Pani Irene podstępem ściąga Hanię do swojej rezydencji w Monachium, okazuje się, że uczucie między Hanią a Johannem nie wygasło. Mimo wyraźnego sprzeciwu swoich rodzin, młodzi postanawiają zawalczyć o tę miłość.

Czy w obliczu wojny między Polską a Niemcami, związek tych dwojga ma szansę przetrwać? Czy biedna, polska dziewczyna, będzie w stanie odnaleźć się w środowisku bogatych przedstawicieli "rasy panów"? Losy tych dwojga wiele razy rozchodzą się i łączą, często w bardzo tragicznych okolicznościach. Targani sprzecznymi emocjami, walczący między miłością do ojczyzny, a nieokiełznanym uczuciem do siebie nawzajem, wielokroć stają przed najtrudniejszymi życiowymi wyborami. "Narzeczona nazisty" to powieść obyczajowa. Wojna stanowi tu jedynie tło. Jednak to wystarcza, aby ukazać tragizm sytuacji. Książka pięknie obrazuje heroizm Polaków w walce o wykradaną przez wroga ojczyznę. Jednocześnie przypomina, że w każdym konflikcie po obu stronach są ludzie. Tak jak "swój" może okazać się zdrajcą i kolaborantem, tak wróg może uratować życie. Poruszająca historia miłości, którą okrucieństwo wojny próbuje zmyć, jak coś złego i zakazanego. Jest to doskonały obraz tego, jak w obliczu podłego losu, prawdziwe uczucie potrafi walczyć o przetrwanie, nieraz dosłownie do ostatniej kropli krwi.