Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata recenzja

„Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata” to nowe wydanie książki „Inne zasady lata”, która ukazała się w 2013 roku nakładem Wydawnictwa Rodzinnego. Bardzo się cieszę, że Wydawnictwo We need YA zdecydowało się wydać tę powieść ponownie, bo poprzedniczka od dawna była już niedostępna, a bardzo chciałam tę książkę przeczytać. Ponadto nowe wydanie jest przecudne. Dużo ładniejsze niż pierwsze.

Bohaterem książki jest piętnastoletni Arystoteles. Chłopak ma meksykańskie korzenie, jest krnąbrnym nastolatkiem, którego brat siedzi w więzieniu. Pewnego dnia na basenie Ari poznaje Dantego. Początkowo wydaje się, że chłopcy nie mają ze sobą nic wspólnego, szybko jednak między nastolatkami nawiązuje się nić porozumienia. Chłopców zaczyna łączyć niezwykła przyjaźń, taka, która trwa przez całe życie. To dzięki niej Arystoteles i Dante poznają prawdę o sobie i odkrywają, kim tak naprawdę chcą być. Ich przyjaźń jest wyjątkowa, zostanie jednak wystawiona na wiele prób. Czy je przetrwa?

Jak ja się cieszę, że mogłam przeczytać tę książkę. Jest wyjątkowa! Tak samo jak więź łącząca nastolatków. Piękna, delikatna, cudowanie napisana. To jedna z tych książek, których nie można zapomnieć, które po lekturze zostawiają w głowie huragan myśli. Pełna dojrzałych, uniwersalnych przemyśleń. Taka, do której po czasie chętnie się wraca. Sięgając po tę książkę kompletnie nie wiedziałam, czego mam się spodziewać, no może poza tym, że będzie w niej obecny wątek homoseksualny. I faktycznie, wątek ten pojawia się w książce, pragnę jednak zaznaczyć, że nie jest w niej przewodnim tematem. Pojawia się zresztą w książce dużo później, niż moglibyśmy przypuszczać. I został w niej potraktowany z wyczuciem i delikatnością, a także podany w sposób nienachalny dla czytelnika. Czuć w tym było ogromną wrażliwość autora. Skoro zatem homoseksualizm nie jest wątkiem przewodnim powieści, to co nim jest?

Tematyka książki koncentruje się przede wszystkim na dorastaniu i związanymi z tym faktem perturbacjami w życiu młodego człowieka, z naciskiem na poszukiwanie własnego „ja”, swojego miejsca w świecie, odkrywaniu prawdy o sobie. Jest to też opowieść o tym, czym jest prawdziwa przyjaźń. Taka, która wymaga poświęceń, zaangażowania i przede wszystkim zaufania. Książka mówi wiele również o akceptacji, samego siebie, ale też innych, niezależnie od tego, kim są, skąd pochodzą, jakiego są wyznania i tak dalej. Uczy, że chociaż każdy z nas jest inny, to właśnie to, co nas różni, jest najbardziej wartościowe. Każdy z nas w gruncie rzeczy pragnie tego samego, poczucia szczęścia, przynależności, spokoju. I każdemu to wszystko od życia należy się tak samo. To podróż w dosłownym tego słowa znaczeniu i w przenośni. Podróż przez życie i przez bogate ludzkie wnętrze.

Arystotelesa poznajemy, kiedy chłopak ma piętnaście lat, jest zagubiony, zbuntowany, nie potrafi pogodzić się z tym, że jego brat siedzi w więzieniu. Jest mu naprawdę ciężko, chce być silny, bo tak trzeba, przez co jest bardzo wycofany, nie umie się odnaleźć, buntuje się przeciwko wszystkiemu i wszystkim. Dante jest dla niego jak powiew świeżego powietrza. Tak inny, a jednocześnie podobnie samotny. Chłopaków łączy naprawdę niezwykła więź, której rozwój obserwuje się z zapartym tchem. Kiedy powieść się kończy, Ari jest już prawie dorosłym mężczyzną, dzięki temu przez dość długi okres czasu możemy obserwować zmiany, jakie zachodzą w głównym bohaterze. Jego dojrzewanie, odkrywanie siebie i tego, czego chce od życia. Pięknie się tę przemianę obserwowało. Podobnie cudownie było patrzeć na rozwijającą się relację między chłopakami. Tym bardziej, że ponieważ rozwija się ona bardzo powoli, wypada mega naturalnie i jest prawdziwa aż do bólu. Mimo że w powieści nieco brakuje szybkiej akcji i niespodziewanych jej zwrotów, czyta się tę powieść naprawdę bardzo dobrze i szybko, bo jak już do niej zasiądziemy, nie ma opcji, żebyśmy nie chcieli kontynuować lektury. Wciąga bardzo! Być może nie każdemu przypadnie do gustu styl autora, jest specyficzny, nieco poetycki, a jednocześnie bogaty w dialogi. Trochę zabrakło mi w książce większej ilości opisów, aby można było lepiej wczuć się w klimat lat osiemdziesiątych i w ogóle odnaleźć w świecie przedstawionym. Bardzo dobra książka! Zawiera tak wiele inspirujących myśli, często oczywistych, a jednak takich, o których w codziennym, zabieganym życiu się nie pamięta. Jest naprawdę wspaniała, mądra, wartościowa, pełna bardzo życiowych prawd.

Na koniec krótko tytułem podsumowania. Jeśli jeszcze nie czytaliście książki „Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata”, sięgnijcie po nią koniecznie. Warto! To książka, która zostanie z Wami na dłużej. Z całego serca i szczerze polecam!

Recenzja pochodzi z bloga:„Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata” Benjamin Alire Sáenz – maitiri_books (wordpress.com)