Najgłośniej krzyczy serce recenzja

Autorka dobrze znana nastolatkom i młodym dorosłym porusza trudny problem szkolnych dręczycieli. Choć ja nie zaliczam się nawet do młodych dorosłych (ubolewam nad tym, ale czas pędzi nieubłaganie) to jest coś w przedstawionej przez Senator historii, co mnie urzekło, dlatego że poruszone przez autorkę problemy nie są mi wcale obce.

Szkoła średnia i przekrój młodych gniewnych, zbuntowanych, szukających indywidualnej drogi życia, a jednocześnie próbujących przystawać do rówieśników nastoletnich ludzi. Każdy z inną pasją, celami życiowymi i odmiennym sposobem spędzania wolnego czasu, a wśród tej zgrai kochająca taniec nieśmiała Nina oraz niczym Edward ze Zmierzchu wycofany outsider Kacper, który za wszelką cenę chce wtopić się w tłum i dotrwać w szkole do uzyskania wieku pełnoletniego.
Połączy ich nie tylko sugestia nauczyciela, ale i perfidni rówieśnicy, którzy na nic mają ich uczucia; koledzy, którzy bez mrugnięcia okiem potrafią poniżyć, zwyzywać, umieścić w sieci obraźliwe treści czy posunąć się do przemocy fizycznej. Jak każda tego typu sytuacja i tutaj znajdzie się prowodyr, za którym bez oporów podążają w naśladowczym tonie pozostali nastolatkowie. Obca im jest odpowiedzialność, liczenie się z uczuciami drugiego człowieka, nieobce natomiast jest posuwane się do najohydniejszych czynów, byle zgnębić kolegów. Kto z nas nie był ofiarą lub świadkiem tego typu zachowań w latach szkolnych?

Martyna Senator podsumowuje to, co części (jak nie zdecydowanej większości) nastolatków jest dobrze znane. Są dręczyciele, którzy nie mają żadnych hamulców względem okrucieństwa w kierunku szkolnych rówieśników. Przykro patrzy się na tego typu sytuacje, gdzie dorośli nie widzą lub nie chcą widzieć problemów, a sytuacja - jak wiemy z wielu przykładów - może skończyć się dramatycznie.
Autorka do głosu dopuściła zarówno żeńskiego, jak i męskiego bohatera, którzy wspólnie, ramię w ramię przeciwstawiają się sprawcy, dorosłym, którym trudno uwierzyć w słowa młodzieży, ale i życiowym dramatom, gdyż szkoła to tylko wycinek z życia bohaterów. Swobodna narracja, lekki ton, zero moralizatorstwa i nieprzekoloryzowana fabuła to niewątpliwe plusy "Najgłośniej krzyczy serce".

"Dzisiejszy świat jest tak skonstruowany, że właściwie do wszystkiego można się przyczepić. To dlatego tak rozpaczliwie próbujemy być idealni. Nie chcemy dawać innym pretekstu do szkalowania. Ale niezależnie od tego, jak bardzo będziemy się starać, przegramy. Bo każdy ma jakiś słaby punkt. Mniej lub bardziej widoczny mankament. To błędne koło, w którym tak naprawdę nie ma żadnych zwycięzców. Jest za to cała masa zakompleksionych młodych ludzi, bo obecna rzeczywistość nie sprzyja samoakceptacji."