Nadia recenzja

Thrillery i kryminały dzielą się na te, które się czyta tylko jeden raz i te, do których chce się wracać. Sama mam swoje ulubione pozycje z tego gatunku i są takie, do których wracam po miesiącach lub latach. Gdy ukazała się najnowsza pozycja Pani Elisabeth Noreback Nadia pomyślałam, że to może być nowa perełka wśród gatunku. Okładka mnie trochę zmyliła, ponieważ myślałam, że to tematyka obozowa. Patrząc na samą obwolutę, widzimy druty więzienne, które kojarzą mi się właśnie z np. Auschwitz. Po przeczytaniu informacji na odwrocie szybko zweryfikowałam swój błąd, okazało się bowiem, że Nadia to thriller psychologiczny, który wciąga od pierwszej strony.

Nasz główna bohaterka Linda, wychowywana w znanej artystycznej rodzinie od lata nazywana była Słoneczną Dziewczynką. Gdy dorosła wyszła za Simona, który również pochodził z tego elitarnego świata. Gdy jej matka zachorowała i stanęła w obliczu śmierci, Linda dowiedziała się, że jej kochający mąż zdradza ją na lewo i prawo. Teraz nasza bohaterka odsiaduje wyrok w najniebezpieczniejszym więzieniu w Szwecji oskarżona o zabicie męża. Nikt nie wierzy w jej niewinność, wręcz przeciwnie wszystkie zebrane dowody wskazują na to, że popełniła tę zbrodnię. Problem polega na tym, że Linda nie wie, tak naprawdę co stało się tamtej nocy… Nic nie pamięta, i sama zaczyna kwestionować swoją poczytalność. Czy kobieta faktycznie jest potworem? A może została zręcznie wmanipulowana w plan kogoś innego? Tajemnica goni tajemnice, nic nie jest oczywiste i nie widać światełka w tunelu… Czy prawda zwycięży?

Pełna mroku powieść Pisarki, zaskakuje i wstrząsa. Pozwala odkryć najmroczniejsze zakątki duszy, ale i zapoznaje nas ze zręczną psychomanipulacją. Publikacja, od której ciężko się oderwać udowadnia, że mózg często może nam płatać figle, a szaleństwo dotyka nawet najbardziej zdrowych na umyśle ludzi. Do tego napięcie, wspaniałe zwroty akcji, niejednoznaczni bohaterowie i bezsprzecznie szczegółowe wejście w psychikę postaci sprawiają, że chce się więcej. To pierwsza książka Pisarki, jaką miałam w ręku, muszę napisać, że jest wprost genialna. Świat zbrodni i ludzkiej świadomości przenikają się nawzajem, tworząc dzieło, do którego chce się wracać. Po lekturze Nadii okazuje się, że każdą poczytalność można podważyć. Trzeba, także wspomnieć, że fabuła jest bardzo dynamiczna mimo dużej ilości opisów. Z całą pewnością jest to pozycja dla tych, którzy lubią rozbudowane wątki psychologiczne, szczegółowe opisy, oraz dokładne wejście w charakterystykę bohaterów.

Bez dwóch zdań polecam, fani dobrej powieści o zbrodni będą zachwyceni.