Nadal czterdzieści recenzja

„Z wiekiem zyskuje się cudowną zdolność widzenia tego co ważne.”

Anita, Aśka, Karola i Magda to przyjaciółki na dobre i złe. Świat się zmienia, czas pędzi nieubłaganie, dobre chwile przychodzą po złych, a one niezmiennie trwają w swej przyjaźni i są wdzięczne, że ją mają. Lato trwa w najlepsze, dziewczyny razem z rodzinami pozostawiają za sobą Wrocław i jadą nad morze do Kuźnicy. Mają zamiar odpocząć, nabrać sił, przyjemnie spędzić czas z bliskimi. Jednak nie wszystko idzie po ich myśli. Magda nie potrafi przestać się zamartwiać o Czekoladziarnie, po lockdownie nie wiadomo czy razem z Anitą będą w stanie ciągnąć to dalej. Przed nimi wisi widmo bankruta. Karola jest kilka miesięcy po ślubie, Adam okazał się tym wymarzonym, idealnym facetem na całe życie. Jednak ostatnio coś jest nie tak. Milczący Adam stał się jeszcze bardziej wycofany, intuicja podpowiada jej, że Adam coś przed nią ukrywa. Anita cieszy się, że Szymon jest, że żyje, tak niewiele brakowało, aby go straciła. Mama Magdy przez przypadek trafia na człowieka dzięki któremu ma córkę i bolesne wspomnienia z młodości. Czy Magda pozna w końcu swojego ojca? Czas pandemii daje się wszystkim we znaki…

Kolejny raz przeniosłam się do świata kobiet, które w swoim życiu niejedno widziały i niejednego doświadczyły. Intrygujący, niezmiennie ciekawy babski świat. Jest szczerze i bardzo realnie. Rewelacyjne dialogi, słowne przepychanki wywoływały mój szczery uśmiech. Obserwowałam życie naszych bohaterek i traktowałam je, jak swoje dobre znajome, bardzo je polubiłam. Wszystkie skradły moje serce, każda jest inna, ma inne życiowe doświadczenia.

Prawdziwa przyjaźń taka na dobre i złe, babska solidarność. Te kobiety wiedzą, że choćby nie wiem co, mają siebie i zawsze mogą na siebie liczyć. Autorka ukazała świat oczyma kobiet, które pomimo uciekających lat i ciągle przybywających nowych zmarszczek, nadal chcącą cieszyć się z życia, korzystać z niego pełnymi garściami. Pokomplikowane relacje damsko – męskie, dom, dzieci, rodzina, zwierzęta, codzienność ta pełna radości i ta przepełniona smutkiem. Blaski i cienie macierzyństwa, różne odcienie miłości. Przeszłość, która wraca niespodziewanie, tajemnice, ból, rozgoryczenie, błędy młodości. Pięknie to wyszło! Wrocław, jego niepodważalny urok, byłam tam i podziwiałam.

Mądra, ciepła, niosąca otuchę, chwilę wytchnienia i szczery uśmiech powieść obyczajowa. O przyjaźni szczerej, wyrozumiałej, umiejącej powiedzieć prawdę prosto w oczy. Daje do myślenia, zmusza do refleksji. Samo życie. Mam ogromną nadzieję, że cdn. nastąpi. Już za nimi tęsknię. Serdecznie polecam całą serię.