Miłość w cieniu rewolucji recenzja

"Miłość w cieniu rewolucji" to opowieść o potędze miłości. Bohaterowie skłonni są do wielu poświęceń, aby chronić tych, których kochają. Jankowi i Elżbiecie przyszło żyć w trudnych czasach, w których przyszłość była niepewna i nikt nie wiedział, co wydarzy się kolejnego dnia. Na kartach książki rozegrało się wiele dramatów: ludzie przeżywali rozłąkę z najbliższymi, czuli strach przed groźnym obliczem rewolucji, która pochłonęła wiele niewinnych istnień. Bo ta nigdy nie bierze jeńców, lecz niszczy plany, pragnienia i marzenia.

Dwójka naszych bohaterów dojrzewa w ciągu kolejnych lat, a ich miłość przechodzi transformację. Janek i Elżbieta czasem się rozmijają, nie zgadzają się ze sobą, mają inne priorytety, ale łączy ich jedno: dobro dzieci i całej rodziny. Narratorem naszej historii jest właśnie Bietka, która opowiada nam o swoim dzieciństwie. Opowieść jest utkana ze wspomnień, bardzo sentymentalna, tak jak nasza bohaterka. To typ marzycielki, która tęskni za pozostawioną w Polsce rodziną, ale kiedy trzeba, potrafi być zdeterminowana, silna i dzielna. Zawsze stanie w obronie najbliższych i nie przejdzie obojętnie obok tych, którzy najbardziej potrzebują pomocy.

Akcja rozgrywa się w kilku miejscach : we wspomnieniach przenosimy się do Warszawy początku dwudziestego wieku, potem do Astrachania. Bardzo dobrze został oddany klimat Astrachania, na którego terenie mieszkali ludzie różnych wyznań i kultur, co jest bardzo wyraźnie przez autorkę zarysowane. Zaakceptowane przez opis ubiorów, elementów związanych z daną kulturą i religią. Poznajemy życie salonowe, ale i te zwyczajne, rozgrywające się na ulicach miasta. Autorka opisała to w taki sposób , że czytelnik mógł poczuć, że sam spaceruje tymi uliczkami, czuje unoszący się w powietrzu zapach ryb i gwar składający się z różnych języków.


Najbardziej poruszyło mnie zakończenie książki, naprawdę chciałabym, aby cała rodzina bezpiecznie dotarła do obranego przez siebie celu. Zakończenie urywa się w takim miejscu, że trudno ocenić, jak dalej potoczy się ta historia. Być może autorka planuje kontynuację? Mam nadzieję, że tak, bo czuję pewien niedosyt.

Książka została napisana ładnym językiem, pełnym nostalgii, pasującym do naszej narratorki. Cała konstrukcja jest spójna, wydarzenia w powieści zgadzają się czasowo z tymi znanymi z tego okresu.

Polecam miłośnikom literatury obyczajowej z wątkiem historycznym w tle.