Pokochaj mnie wreszcie! recenzja

Siostry bliźniaczki, Kamila i Nina, nie mają szczęścia ani do miłości, ani do facetów. Pierwsza doświadcza kryzysu w małżeństwie, druga leczy rany po trudnym i bolesnym rozwodzie. Obydwie zrezygnowane: Kamila odczuwa samotność będąc w związku, Nina natomiast desperacko poszukuje swojej drugiej połówki na portalach randkowych. Czy ich pragnienia się spełnią i czy jeszcze będzie im dane poczuć się kochanymi i pożądanymi?

Oj działo się tutaj, i to bardzo dużo! Trafiamy w wir bardzo skomplikowanych relacji rodzinnych i damsko-męskich. W małżeństwie Kamili i Norberta nie dzieje się dobrze. Brakuje w nim komunikacji i chęci porozumienia. Nie pomaga w tym oziębłość Norberta, co staje się powodem wielu awantur i narastającej frustracji Kamili. Wreszcie kiedy ta zaczyna się buntować i wychodzi ze swojej dotychczasowej roli, konflikt się zaostrza.

Bardzo przeżywałam to, co przechodzi Kamila.
Cieszyłam się, że kobieta zdecydowała się działać i przez niemal całą lekturę kibicowałam jej, by wreszcie była szczęśliwa. Zwłaszcza że mąż nie był w stosunku do niej uczciwy, choć w pewnym stopniu i on wydawał się postacią tragiczną i nieszczęśliwą. Czytając te książkę, aż łapałam się za głowę, jak można tak zniszczyć sobie życie! Bo Norbert z jednej strony irytował niemiłosiernie, z drugiej z czasem zaczęłam mu zwyczajnie współczuć.

Nina jawiła mi się jako osoba desperacko szukająca miłości. Spotykała się z wieloma różnymi mężczyznami, z którymi niestety nie udało się zawiązać poważniejszej znajomości. Czasami droga do szczęścia jest kręta i wyboista, o tym zresztą przekonała się Nina już pod koniec powieści. A morał jest taki, że nie zawsze trzeba być w związku, by być szczęśliwym.

Swój dramat przechodziła również córka Kamili i Norberta. W powieści pojawia się trudny temat cyberprzemocy i molestowania wśród młodzieży.
Rodzice zajęci swoimi sprawami nawet nie zauważyli, że ta stała się ofiarą syna ich znajomych. Przerażało mnie, jak młodzież potrafi być w stosunku do siebie tak podła i wyrachowana...

"Pokochaj mnie wreszcie" Agnieszki Łepki to skłaniająca do refleksji powieść obyczajowa a i jednocześnie tak emocjonująca, że jeszcze przez parę minut po ukończeniu lektury wypieki utrzymywały się na moich policzkach. Autorka dobrze oddała emocje bohaterów i równie dobrze zbudowała dialogi oraz wprowadziła dynamiczną prowadzoną z różnych perspektyw narrację. Powieść ma wiele wątków, ale wszystkie znajdą swoje zakończenia na ostatnich kartach książki.
Polecam fanom refleksyjnej literatury obyczajowej.