Światło po zmierzchu recenzja

"Światło po zmierzchu” to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Żaneta Pawlik napisała poruszającą książkę, opisującą o problemach, z którymi boryka się wielu z nas, lecz także o sile przyjaźni i miłości. Historia bohaterów pochłonęła mnie całkowicie.
Nie podejrzewałam nawet, że lektura tej książki tak mnie pochłonie. Początkowo wydawało mi się, że przede mną kolejna obyczajowa opowieść, którą dość szybko przeczytam i szybko o niej zapomnę. Lecz tej książki nie da się tak łatwo zapomnieć a zabierając się do jej lektury trudno jest przestać czytać. Niesamowicie wciąga w swoją fabułę. Bardzo życiową, nie do końca szczęśliwą, bo przecież takie jest właśnie nasze życie..., chociaż często spełniamy swoje marzenia, nie znaczy to jednocześnie, że ich realizacja zagwarantuje nam szczęście.

Postaci w tej książce jest wiele, lecz trzy są najważniejsze:
aktorka Julia, która nie dopuszcza do siebie myśli o tym, że się starzeje i jej blask powoli już gaśnie,
jej młodsza siostra Teresa, pedantyczna wręcz żona i matka dwóch chłopców, która została zmuszona niejako do rezygnacji z pracy,
gburowaty fotograf Kosma, który mieszka w środku lasu z dala od innych, skrywający mroczną tajemnicę.

Siostry nie utrzymują ze sobą kontaktów, ich drogi rozeszły się już dawno. Dla Julii całym życiem jest scena teatralna, chociaż ona bardziej sobie ceni film, więc ciągle ma nadzieję na świetne propozycje. Teresa zajęta jest nie tylko domem i opieką nad dziećmi, ale także chorą matką przebywającą w domu opieki, który zapewniła matce Julia. Dla siebie samej brakuje jej już czasu i coraz częściej myśli o powrocie do pracy. Kosma traktowany prze okolicznych mieszkańców jako dziwak i odludek woli nawet żeby tak o nim myślano. Nie przeszkadza mu to. Przyroda jest dla niego sposobem na życie.
Losy bohaterów za sprawą jednego z producentów filmowych, zupełnie przypadkowo ze sobą się połączą. Na jaw zaczną wychodzić skrywane głęboko demony, z którymi się zmagają. Niby są w tłumie a jednak samotni i pogubieni.
Jak potoczą się ich losy? Jakie tajemnice ukrywają? Czy uda im się wykorzystać życiową szansę? Czy odnajdą drogę do lepszego jutra?

Podobał mi się sposób przedstawienia historii poszczególnych bohaterów i chociaż czasami wydawało mi się, że zbyt wiele ciosów spadło na nich, to jednak życie przecież nie oszczędza nas, więc dlaczego autorka miałaby to robić...

Polecam tę książkę, bo warto ją przeczytać, gdyż autorka próbuje nam pokazać to, co w życiu jest ważne, i że nie zawsze najważniejsze jest mieć...

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl., dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka za otrzymany egzemplarz.