Epigramy recenzja

Jakie są wiersze „Małgorzaty – Maggie Gołębiowskiej? Jakie są „Epigramy”? Są to utwory raczej krótkie i zwięzłe. Kilka jest dłuższych, ale giną w powodzi tych, które przypominają fraszki. Poruszają różne tematy. Wiosnę, człowieka zagubionego, serca kołatanie, czy choćby banał jakiś, acz kolorowy, który akurat nasunął się pod pióro. Większość, co muszę wspomnieć, przypomina słowa pisane pod wpływem chwili. Rymowanki, proste w odbiorze slogany reklamowe, które nie wymagają szczególnej interpretacji. (Tym bardziej notowania). Kilka słów, dobry rym i nic więcej. Latają – chwalą, gorące – łące, dudki – tutki, czy choćby ścianie – posiadanie. Krótkie wierszyki do nauki na pamięć przez dzieci szkoły podstawowej. Te wiersze przypominają wierszyki. Mogłyby być dobrymi hasłami na produktach, po jakie ludzie sięgają robiąc zakupy. Takie moment, gdy siadasz z mlekiem i rogalikiem w ręku rzucasz oczyma na wszystko,co go może w jakiś sposób przykuć. I wtedy właśnie, z pełnymi ustami czytasz coś, co „wydrukowano” na opakowaniu. I voila – to jest, wedle mnie, miejsce na „poezję” Gołębiowskiej. Tu ma rację bytu i tym samym trafi do wielu odbiorców. A w tym nawale „słabizny” te „lepsze” i poniekąd „mądrzejsze” są tak nieliczne, że wymagają kartkowania i pobieżnego szukania. Zatracają swą wartość w gąszczu słowo-pisania, słowo-kreowania i słoworymowania. Tomik można czytać z doskoku, otwierać na losowej stronie, rzucać okiem i już. Kilka sekund. Odłożyć na półkę, czy najlepiej schować pośród innych, lepszych.

Dla mnie „Epigramy” to wiersze są patetyczne, sztuczne i nieco dziecinne. Pewnie zrażę do siebie poetkę, Małgorzatę – Maggie Gołębiowską, a przy okazji i wydawców, lecz w prawdę ubrałam tylko własną opinię. Opinię na wskroś personalną. Takie wiersze pisze się dla rozluźnienia, relaksu. Takie wiersze (co tu brzmi wręcz górnolotnie!) pisze się i odkłada do szuflady na stale rosnąć od lat stos innych. Pewnie znajdą się tacy, co polubią „Epigramy” i uznają je za świetne i nader mądre. Nie przeczę. Może szukam w poezji czegoś innego? Styl, forma i treści, jakie pod pióro bierze Gołębiowska do mnie po prostu nie trafiają. Dlatego nie będę z racji grzecznościowej pisać o „Epigramach” dobrze. To byłoby według mnie kłamanie samej sobie i zaprzeczanie własnym odczuciom, stąd moja ocena. Szkoda czasu, nic innego nie ciśnie mi się na usta. A szkoda, bo wiersze potrafią być magiczne, mogą być komuś potrzebne. Poetka ma fach, ale nic poza tym.