Wichrowe Wzgórza recenzja

Twórczość sióstr Bronte jest mi dobrze znana. Ich książki weszły do kanonu literatury angielskiej i nawet po wielu latach zachwycają czytelników na całym świecie. Tak też było z wielokrotnie zekranizowaną powieścią „Wichrowe Wzgórza” Emily Brotne. Tłem jest XIX-wieczna Anglia a dokładnie wrzosowiska Yorkshire. Poznamy niezwykłą, namiętną miłość jaka połączyła Catherine i Heathcliffa. Jednak los bywa okrutny a życie brutalnie potrafi deptać to co piękne , dlatego losy tej dwójki rozchodzą się. Kobieta wychodzi za mąż za innego a zraniony mężczyzna swoją rozpacz ukierunkowuje na zemstę. Człowiek w imię miłości bowiem zdolny jest do skrajnych rzeczy... Kiedy sięgałam po tę książkę myślałam, że będzie to ckliwy romans historyczny. Otrzymałam jednak wartościową, mroczną, przesiąkniętą bólem i smutkiem opowieść, która poruszyła mnie do łez. Autorce udało się stworzyć niesamowity i bardzo tajemniczy klimat. Sylwetki bohaterów wykreowane są szalenie ciekawie i różnorodnie. Cała plejada oryginalnych postaci oraz ich złożone relacje i uczucia sprawią, że nie oderwiecie się od lektury. Udręka miesza się z ulgą. Miłość ze stratą. Zemsta staje się tym, co napędza i daje siłę budującą i niszczącą zarazem. Jest to książka o ludzkiej duszy, dzieciństwie, dramatycznych wydarzeniach, które na zawsze potrafią nas zmienić. Tragiczno-romantyczna historia, okraszona nutką grozy, porządną dawką psychologicznych elementów i przede wszystkim realizmem, który razi w oczy. Polecam serdecznie!!

Moja ocena: 5,5/6