Kroniki Żaru Miasto Żaru recenzja

Żar-owiane tajemnicą, samowystarczalne podziemne miasto to miejsce, które miało ocalić ludzkość od zagłady. Miało być azylem, ratunkiem, schronieniem i miało zadbać o to, aby nowe pokolenia nie dowiedziały się niczego o życiu na powierzchni do czasu, aż przyjdzie odpowiedni dzień.

Wszystko zostało starannie zaplanowane. Zapasy ubrań, środków czystości, żarówek czy puszek z przetworami zgromadzono tak, aby wystarczyło wszystkiego na ponad 200 lat. Po tym czasie ludzie żyjący w Żarze powinni otrzymać wiadomość z instrukcją prowadzącą do opuszczenia tego ponurego miejsca. Coś jednak idzie nie tak i informacja nie dociera do odbiorców we właściwym czasie.

Czy życie w ciemności jest możliwe? Czy to jedyne bezpieczne miejsce na świecie? Czy gdzieś w ciemności istnieją inne miasta? Co będzie gdy skończą się zapasy żarówek i żywności?

Głównymi bohaterami tej historii są dwunastoletni Lina i Doon, którzy z dnia na dzień stają się na tyle dorośli, aby tak jak wszyscy mieszkańcy Żaru po ukończeniu szkoły wylosować swoją profesję i do końca życia wykonywać powierzone im zadanie. Poza swoimi nowymi obowiązkami razem próbują rozwikłać tajemmnicę i odszyfrować dziwną wiadomość.

"Miasto Żaru" to świetna steampunkowa historia od której nie sposób się oderwać. Zachwyci fanów tego typu literatury, a dzięki temu, że bohaterowie mają zaledwie 12 lat mogą sięgnąć po nią również młodsi czytelnicy. 

Język w książce jest bardzo przyjemny, dialogi ciekawe, opisy obrazowe, a cały pomysł podziemnego miasta wprowadza czytelnika w specyficzny nastrój. Do tego Lina i Doon na sam koniec znajdują się w takim położeniu, że trzeba czytać dalej.