Motyl i skrzypce recenzja

Dwie kobiety, dwie zupełnie różne ramy czasowe, niesamowicie wciągająca historia. Mamy czasy współczesne, poznajemy Serę James, właścicielkę galerii na Manhattanie. Jako mała dziewczynka ujrzała obraz i do dziś nie może przestać o nim myśleć, poszukuje go. Obraz przedstawia więźniarkę obozu Auschwitz. Dowiaduje się, że nie tylko ona poszukuje obrazu. Przez przypadek poznaje bogatego biznesmena z Nowego Jorku. Między Serą a Williamem nawiązuje się nić porozumienia – kobieta po bolesnych doświadczeniach w przeszłości z mężczyznami - boi się zaufać. Co z tego wyniknie? Czy odnajdą obraz? A może znajdą coś więcej?

Przenosimy się do czasów II wojny światowej. Adele von Bron to utalentowana skrzypaczka, córka wysokiej rangi oficera Trzeciej Rzeszy. Wychowywana pod kloszem, nie do końca zdaje sobie sprawę z rzeczywistości panującej na świecie. Stopniowo, pełna przerażenia i niedowierzania odkrywa prawdę. Razem z ukochanym, nie akceptowanym przez rodziców, w konspiracji niosą pomoc ukrywającym się Żydom. Zostają zesłani do obozu zagłady. Adel zostaje członkiem orkiestry. Orkiestra musi grać podczas przemarszów ludzi do pracy, do komór gazowych, ma witać nowe transporty ludzi. Dla niej ta gra jest czymś nie do zniesienia. Jednak wie, że jest to jej bilet do przeżycia. Co łączy te dwie historie?

Wielowątkowa, a przy tym bardzo spójna, ciekawie opowiedziana historia. Akcja toczy się dwutorowo, zaskakuje i głęboko porusza. Wątek dotyczący poszukiwania obrazu bardzo wciąga i przykuwa uwagę. Język, jakim operuje autorka jest bardzo prosty i lekki, powodował przyjemność czytania. Autorce udało się oddać realia tamtych, strasznych czasów, zrobiła to z empatią i dużą szczerością. Jak sama twierdzi, okres II wojny światowej od zawsze ją fascynował.

Nie jest to powieść historyczna, ale zawiera nawiązania do prawdy historycznej, które autorka umiejętnie połączyła z powieścią obyczajową. Powieść o czasach pełnych nienawiści, zbrodni, głodu, cierpienia. Utracie człowieczeństwa. Piękno przyjaźni, miłość taka prawdziwa, jedyna na całe życie. Niezłomna siła, odwaga i mądrość kobiet. Jest też to opowieść o niezachwianej wierze do Boga. To on daje siłę, nadzieję i otuchę. Piękno muzyki, która niesie ukojenie, wyciszenie, pocieszenie. Smutna, poruszająca, głęboko zapadająca w pamięć, a zarazem piękna historia. Skłania do refleksji, porusza i wywołuje ogromne emocje. Trudno przejść obok niej obojętnie. Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=2183