Most nad wzburzoną wodą recenzja

"Most nad wzburzoną wodą” Marcela Woźniaka to porywający kryminał, po którym będziesz potrzebować kilku chwil aby ułożyć sobie w głowie to o czym właśnie przeczytałeś. Mocny, rasowy i zaskakujący! Nic tylko czytać.








Książka od pierwszej chwili zasiała ziarnko ciekawości w moim sercu ze względu na to, że historia opisana w książce jest (prawdopodobnie- prawdziwa)oparta na zasłyszanej opowieści, która jeszcze nie jest zamknięta, a śledztwo - nadal trwa.
Przedstawia kulisy życia celebrytów tonących w narkotykach, alkoholu. Wykorzystujących - w różnoraki sposób- młode, wschodzące "gwiazdki". Cała książka utrzymana jest w klimacie gry aktorskiej, gdzie do samego końca autor odkrywa przed nami karty, mimo, że wydaje się nam, że historia już dawno została zakończona. A wszystko co zostaje nam pokazane okazuje się być blefem.

Książka obszerna, bo zajmuje prawie 700 stron. Wielowątkowa. Autor w genialny sposób przedstawił wiele tematów, które płynnie brną przez strony książki aby w końcu połączyć się ze sobą. Łącznikiem jest pracujący w policji Jan Sambor, który oddaje się w pełni sprawie narażając się – ale też- ratując swoje życie. O co chodzi? Odpowiedź na łamach książki.

Lektura na wysokim poziomie! Czytając zwracam uwagę na niektóre aspekty, które decydują o tym czy książka się mi podoba. W przypadku tytułu „Most nad wzburzoną wodą” autor idealnie wpasował się w mój gust dzięki mocno rozwiniętej sferze sensacyjnej, kryminalnej i psychologicznej. Absolutnie kocham obnażenie bohatera z jego myśli, jego przeszłości, która ukształtowała jego obecne zachowania. Marcel Woźniak wziął na warsztat Janka Sambora, ukazując jego psychikę walczącą z demonami przeszłości. A gwarantuję, że łatwego życia nie miał. Kolejnym atutem jest spora wiedza autora na niektóre sprawy, które przedstawił w książce.

Jan Sambor pracuje jako policjant w zespole do spraw walki z pedofilią. Po akcji, w której ginie mały chłopiec Sambor odchodzi od zmysłów. Jest atakowany przez media i społeczeństwo. Jakby tego było za mało przełożeni odsuwają go od obowiązków służbowych i przenoszą go do Torunia, jego rodzinnego miasta. Sambora prześladuje przeszłość. Często pojawia się mu mały Tadzio- chłopiec w czerwonej czapeczce, który zginął w trakcie akcji. Janek myli co jest jawą a co snem.
W Toruniu, wraz z Baronem- przyjacielem z dzieciństwa mają złapać dilera narkotykowego. Niby łatwe, szybkie, proste. Tak byłoby gdyby się sprawa nie skomplikowała- i nie padła pierwsza ofiara. Sambor zostaje podejrzany o zabicie córki gangstera. W kuluarach gangsterskich - wyrok już zapadł. Janek musi odnaleźć faktycznego zabójcę zanim sam zostanie ofiarą. Kilkakrotnie unika śmierci.

Książka ciekawa. Wciągająca. Czasami szokuje. Niby zdajemy sobie sprawę z niektórych spraw, jakie dzieją się wśród ludzi znanych i bogatych ale mimo to czytając o tym odczuwamy przerażenie. Sprawa jest mocno zagmatwana, jednak pod sam koniec, gdy puzzle wskoczą już na właściwe miejsca wszystko staje się przejrzyste i oczywiste.
W książce nie ma niczego zbędnego. Wszystko jest ważne. Każda najmniejsza sprawa wnosi coś do całości.
Zakończenie wstrzymuje oddech. Postawa Sambora chwyciła mnie za serce.

Książkę polecam, nie zawiedziecie się!