Pojedynek recenzja

Miło jest wrócić do jednego z moich ulubionych autorów kryminałów, autora dobrego cyklu o reykjavickim komisarzu Erlendurze Sveinssonie. W tej książce Indridason cofa się wstecz i opisuje początki pracy policyjnej Erlendura. Rzecz dzieje się w roku 1972 w Reykjaviku, w czasie pamiętnego meczu szachowego o mistrzostwo świata między zawodnikiem radzieckim – Borysem Spasskim a Amerykaninem Bobbym Fischerem. Ten pojedynek był oglądany przez cały świat i symbolizował rywalizację supermocarstw. Wtedy bowiem szachy były bardzo popularne i mistrzostwo szachowe mocno kojarzyło się z przewagą intelektualną. Dostajemy kilka ciekawostek z meczu, ale szachów w książce prawie nie ma.

A sprawa kryminalna jest taka, że w czasie seansu w kinie zostaje zamordowany 17-letni chłopak, wielki maniak filmów. Chłopak posiadał magnetofon i wszystko nagrywał, także filmy, więc ważna hipoteza śledcza jest taka, że w czasie seansu nagrał coś niepożądanego i dlatego zginął.

Śledztwo prowadzi para śledczych Marion Brem i Albert. W tle dostajemy opis życia Marion, centralnym punktem jest gruźlica przebyta przez nią w dzieciństwie. Ten wątek jak gdyby jest z boku, niepowiązany z centrum śledztwa, ale bardzo ciekawy i poruszający.

Bardzo szybko sprawa staje się sensacyjna, wręcz szpiegowska, a nasi policjanci zachowują się w tym wszystkim jak słoń w składzie porcelany. Na przykład ich wizyta w ambasadzie to popis wyjątkowego idiotyzmu: szybciej działają niż myślą. Poza tym rażą naiwności autora, na przykład wiadomo że gdy w sprawę zamieszane są służby specjalne to policja nie ma nic do gadania zaś u Indridasona policjanci bardzo się szarogęszą. Mało to przekonujące, dużo bardziej realistycznie piszą o interakcji policji i służb specjalnych Leif GW Persson (Między tęsknotą lata a chłodem zimy) czy John le Carre.

Poza tym książka jest reklamowana jako pierwsza w serii z Erlendurem Sveinsonem, ale Erlendur występuje w niej bardzo, bardzo incydentalnie.

W sumie jestem lekko rozczarowany, po tym autorze spodziewałem się nieco więcej.

Słuchałem audiobooka w dobrej interpretacji Jakuba Kryształa.