Mroczny kochanek recenzja

Od dłuższego czasu chciałam przeczytać cykl "Bractwo Czarnego Sztyletu" i kiedy nadarzyła się okazja - chętnie z niej skorzystałam. Każda kolejna część opowiada historię jednego z członków Bractwa.


"Mroczny kochanek" to pierwsza część cyklu, w której poznajemy bliżej historię Ghroma, wampirzego władcy, oraz Beth, dziennikarki, córki jego przyjaciela.
Akcja powieści ma miejsce w Stanach Zjednoczonych w mieście Caldwell (stan Nowy Jork). Ghrom jest nieoficjalnym przywódcą Bractwa wampirów, stroni od towarzystwa, trzyma się na uboczu, jest przerażający i oczywiście, jak na wampira przystało, szalenie przystojny. Beth jest dziennikarka, sierotą wychowaną w sierocińcu. Jej matka była człowiekiem i zmarła przy jej narodzinach, a ojciec był wampirem - czego Beth nie wie....


Ojciec Beth prosi Ghroma o przeprowadzenie Beth przez przemianę w wampira, tak aby jego córka przeżyła. Ghrom, oczywiście, nie zgadza się na prośbę przyjaciela - postanawia ją spełnić dopiero po śmierci przyjaciela w zamachu bombowym spowodowanym przez reduktorów, wrogów wampirów.


Ghrom i Beth spotykają się, łączy ich magnetyczne przyciąganie - dochodzi do zbliżenia, nawiązuje się nic uczucia.... ale Ghrom ma rywala, jest nim policjant Butch, zadurzony w Beth, niestety bez wzajemności.
Między panami dochodzi do konfliktów - do momentu przemiany Beth - potem Butch nawiązuje coś podobnego do przyjaźni z Bractwem i zakochuje się w Marietcie (wampirzycy).
Jak się poukłada związek Beth i Ghroma? Czy zostaną razem? Czy Beth przeżyje przemianę? Czy wampiry wygrają walkę z reduktorami? Poczytajcie!


"Mroczny kochanek" to dobra fantastyka z nutą sensacji i romansu - świetnie się ją czyta. Jest dojrzale napisana i różni się stylem od lekkich powieści o wampirach, które czytałam. Jest przemyślana, doskonale skonstruowane są postacie - wampiry mają wiele cech ludzkich, co sprawia, że nie sposób ich polubić. Każda z postaci członków Bractwa jest wyrazista i posiada indywidualne cechy, które ją wyróżniają - Braci nie sposób pomylić.
A najbardziej podobały mi się ich imiona, które odzwierciedlają ich charakterki - mamy np. Furiatha i Zbihra :). Beth ze swoją bezpośredniością i zadziornością również zyskuje przywiązanie czytelnika.

Książka najpierw rozwija się najpierw powoli, dając nam możliwość poznania bohaterów i zarysu sytuacyjnego, po czym zaczyna pędzić.W powieści jest sporo scen erotycznych, ale nie są one nachalne czy wulgarne - ubarwiają ją. Są też sceny walk z reduktorami, sieć intryg oraz pościgi policyjne - dzieje się naprawdę dużo. Sposób pisania autorki i tworzenia niepowtarzalnego klimatu książki trafił w mój gust, a nie ukrywam, obawiałam się, że to będzie kolejna schematyczna książka o wampirach, wilkołakach, itp. Mile się rozczarowałam - polecam !


Bardzo mi się podobała pierwsza część "Bractwa Czarnego Sztyletu" - już nie mogę się doczekać kiedy przeczytam kolejną część. A najbardziej się cieszę, że jeszcze tyle przede mną!