Wiara, Nadzieja, Miłość recenzja

Monika Jagodzińska – ur. 1998, dziewczyna z małej miejscowości z dużymi marzeniami i chęciami ich realizacji.

Diana jest uczennicą ostatniej klasy gimnazjum. Nie ma dobrych relacji ze swoją klasą, ponieważ wszyscy naśmiewają się z jej otyłości. Wspiera ją jedyna przyjaciółka Jowita.
W drugim semestrze do Diany klasy dołącza się nowy chłopak o imieniu Mateusz. Podchodzi do niej i umawia się z nią na spotkanie. Chłopak skompromitował ją na portalu społecznościowym. W Dianie coś pękło. Postanawia zmienić swoje dotychczasowe życie. Przechodzi na zdrowy tryb życia – ćwiczy i stosuje dietę. Na początku wydaje się Dianie, że wszystko jest w porządku. Niestety, do czasu. Cały plan wymyka się spod kontroli. Popada w anoreksję i bulimię. Rozpoczyna terapię.
Pewnego dnia najlepsza przyjaciółka Diany ginie w wypadku samochodowym. Główna bohaterka postanawia wziąć się w garść, aby śmierć Jowity nie poszła na marne. Dotychczasowe życie Diany zmienia się diametralnie. Zmienia szkołę i próbuje cieszyć się życiem, bo z każdej sytuacji jest wyjście. Zawsze po burzy wychodzi słońce. Wystarczy mieć w sercu wiarę, nadzieję i miłość.

Książka Moniki Jagodzińskiej jest literaturą młodzieżową. Autorka pochyla się nad problemem hejtu i nietolerancji wśród młodzieży w szkole. Niestety, ten problem trwa nadal nie tylko w ośrodkach oświatowych, ale również w internecie. Młodzież jest dla siebie okrutna, ponieważ poprzez takie działanie stają się nowymi członkami grypy. Nie zdają sobie do końca sprawy, że krzywdzą potencjalną ofiarę.

Książkę czyta się szybko i płynnie. Nie ma problemu ze zrozumieniem treści. Młodszy czytelnik powinien sobie poradzić, aby tę książkę przeczytać. Wystarczy poświęcić jej jeden wieczór.
Cieszę się, że powstają takie książki. Uświadamiają nam, że my dorośli też mamy wpływ na swoje pociechy. Powinniśmy się zainteresować, jak nasze dzieci korzystają ze świata internetu.
Dziękuję autorce, że porusza tak ważne problemy społeczne. Dzięki takim książkom, jesteśmy wrażliwsi na potrzeby innych.
Za egzemplarz książki dziękuję autorce Monice Jagodzińskiej.

Opinia pojawiła się na blogu: www.wksiazkizaklete.wordpress.com