Kiedy mnie zobaczyłeś recenzja

"Kiedy mnie zobaczyłeś" to książka, która w pierwotnej wersji publikowana była na portalu wattpad. Ostatnio coraz częściej widuję przeniesienie opowieści z internetu na papier. Czy to dobrze? Czy może historie te powinny zostać tam gdzie pierwszy raz ujrzały światło dzienne? No cóż, nie możemy wrzucać wszystkiego do jednego worka, są lepsze i gorsze opowieści :)
Przyznaję, że w tym przypadku zachęcił mnie przede wszystkim opis książki.
Dwie nastoletnie siostry, bliźniaczki, Gabrysia i Alicja. Gabi to ta otwarta, towarzyska, z super chłopakiem. Jednak w wyniku wypadku Kuba stracił wzrok. To właśnie teraz najbardziej potrzebuje koło siebie bliskich osób. Tymczasem dziewczyna ma dylemat... właśnie teraz ma okazję jechać na wymarzony staż do Paryża! I tutaj na scenę wkracza Ala, która ma pewien pomysł... I już wiemy co się szykuje. Przez miesiąc to Alicja udawać będzie Gabi.

"Kiedy oczami są uczucia, można zobaczyć niewidzialne."

Alicja zawsze czuła się jak cień siostry, przez nikogo niezauważany. A jeżeli już ktoś ją zobaczył i tak szybko zapominał. Zresztą, dziewczyna nie robi nic, żeby było inaczej. Większość swojego czasu spędza na nauce aby zrealizować swoje plany, którymi jest praca lekarza.
Mimo wszystko, to właśnie ona, chcąc pomóc siostrze, wpada na szalony pomysł zamiany. I...szybko zaczyna tego żałować. Zaplątała się w tej sytuacji, a w głowie ma mętlik. Okazuje się, że Kuba nie jest takim totalnym dupkiem, za jakiego zawsze go miała. Co moim zdaniem jest strasznie kiepskie z jej strony- ocena kogoś, kogo się nie zna.
Nagle, przebywając z Kubą, poczuła się zauważona, dostrzeżona, chociaż dosłownie chłopak nie mógł jej zobaczyć.
Ala kochała swoją siostrę i nie chciała jej skrzywdzić, a jednak, jej zachowanie szybko pokazuje coś innego. No, i właśnie, jak dla mnie- za szybko. Fabuła książki nie jest szczególnie rozwinięta, a szkoda, bo sam pomysł ma potencjał! Bohaterowie również mogliby być przedstawieni lepiej, bo tak naprawdę, tak jak Ala czuła się niewidzialna, tak rzeczywiście została przedstawiona, nie jest to ktoś, kogo szczególnie zapamiętamy.
Książka jest króciutka, ma nieco ponad 200 stron i czyta się błyskawicznie, co na pewno jest plusem. Wszystko jest przedstawione bardzo prosto, może aż za bardzo i tak naprawdę, przez większość lektury, nie dzieje się zbyt wiele, a jednak, im dalej, tym czułam, że jest lepiej i mimo wszystko bardzo jestem ciekawa jak to wszystko dalej się potoczy.