Cienie między nami recenzja

Często trafiają się Wam książki, które niby nie są złe, ale rewelacyjne też nie, i czujecie, że zmarnowano potencjał dobrej historii?

Ja tak właśnie mam z powieścią „Cienie między nami”. Nie była to tragiczna książka, czytało się szybko, ale jakoś tak bez emocji i polotu. Kompletnie nie polubiłam bohaterów, właściwie byli mi zupełnie obojętni. Ich kreacja jest bardzo uboga, właściwie nie wiemy o nich zbyt wiele, o przeszłości dowiadujemy się dosłownie z kilku wzmianek. Jedyne co rzuca się w oczy, to to, że ich motywacje są bardzo płytkie, a działania egoistyczne. Rys psychologiczny tu właściwie nie istnieje. Podobnie jak jakiekolwiek przedstawienie świata. Wiemy tylko, że nasz Król Cieni podbija kolejne królestwa, bardzo mieszają się też elementy współczesne ze średniowiecznymi. Mamy tu do czynienia z kilkoma intrygami i problemami, ale ich rozwiązanie jest czasami tak nielogiczne, że aż śmieszne. Akcji też tu było jak na lekarstwo, miałam wrażenie, że co chwilę czytam tylko o kolejnych wymyślnych strojach bohaterki. Finał książki jest dosłownie na kilka stron, kategorycznie za krótki i bez polotu. Kompletnie nie wzbudził u mnie emocji.

Mimo wszystko ta książka ma też parę plusów. Po pierwsze fajne jest to, że mamy tu do czynienia z inteligentną , pewną siebie bohaterką. Taką co wie czego chce i nie obawia się dążyć do celu. Na zewnątrz dama, a w środku kobieta z pazurem. W książce świetnie komentuje się sprawy seksualności i równouprawnienia kobiet, co jest dużym plusem. Podobała mi się także relacja między naszymi bohaterami. Rozwijała się powoli i stopniowo, tak jak lubię :) Ciekawym posunięciem jest też to, że główne postacie to właściwe czarne charaktery, kierujące się zasadą „po trupach do celu” i to dosłownie. Dla nich morderstwo, szantaż, wywołanie skandalu obyczajowego lub wplątanie kogoś w długi, to chleb powszedni. Jest to całkiem coś innego, niż to, co najczęściej spotyka się w powieściach romantycznych. Bo fantastyki mamy tu znikome ilości, wątek miłosny dominuje tę powieść.

Ogólnie rzecz biorąc, jest to książka z dużym, ale moim zdaniem trochę zmarnowanym potencjałem. Z tego pomysłu można było dużo więcej wyciągnąć. Jednak jest to książka, którą czyta się szybko i dość przyjemnie, ot takie czytadełko na wieczór lub dwa. A czasami takie też są potrzebne.