Dziecko Rosemary recenzja

Rosemary i Guy są młodym małżeństwem. Chcą przeprowadzić się do mieszkania, które będzie ciepłym, miłym gniazdkiem. Decydują się na przeprowadzkę do apartamentu w Bramford, który wygląda pięknie, aczkolwiek cieszy się złą sławą. Niedługo po przeprowadzce Rosemary i Guy poznają swoich sąsiadów - Castevetów. Wydaje się, że to wspaniali, złoci ludzie, nic dodać, nic ująć. Jednak, gdy Rosemary zachodzi w ciążę, zaczynają aż za bardzo interesować się jej przebiegiem. Pojawiają się niepokojące sytuacje, dynamiczny rozwój kariery aktorskiej Guya oparty na nieszczęściu innych. To wszystko niepokoi zarówno przyjaciela pary - Hutcha, jak też Rosemary i czytelnika.

Wyraziści bohaterzy, stopniowo aczkolwiek sukcesywnie budowane napięcie, dzięki któremu mól książkowy nie oderwie się od lektury. Od początku wiemy, że coś będzie nie tak z ciążą Rosemary. Każdy rozdział coraz bardziej utwierdza nas w tym przekonaniu. Czytamy z narastającym uczuciem niepokoju, jesteśmy spięci, ale chcemy czytać dalej, ponieważ nie możemy oderwać się od lektury. Jest hipnotyzująca! Nic nie jest przesadzone i horrorowo-kiczowate, nie jest ohydne ani tandetne. Nie jest także przerażające i straszne, jest po prostu mistrzowsko, wybitnie niepokojące ze względu na nieustannie rosnące napięcie. Książka będzie idealna nawet dla osób, które nie sięgają po ten gatunek na co dzień.

Czytamy myśli Rosemary, niekiedy bardzo chaotyczne, ale jakże prawdziwe. Kto z nas myślałby w uporządkowany sposób, gdyby ciągle przez głowę przechodziły nam myśli o dziecku, diable, śmierci, rytuałach, celowym uszczerbku na zdrowiu... Idzie oszaleć. Dlatego ciekawe jest to, że właściwie do końca nie wiemy, czy główna bohaterka postradała zmysły, czy właśnie odzyskuje rozum.

Zaledwie trzysta stron, a tyle świetnego tekstu! Kawał dobrej książki.

Trzeba też wspomnieć o pięknym wydaniu książki. Wydawnictwo Vesper wypuściło prawdziwą perełkę. Nie można napatrzeć się na to cudeńko. Minimalistyczna okładka, piękne grafiki nawiązujące do fabuły książki. Wszystko to sprawia, że książka ma klimatyczne wnętrze i... zewnętrze.