Odnaleziona recenzja

Czy można uciec od tragicznej i traumatycznej przeszłości zmieniając miejsce swojego pobytu? Czy granice terytorium stanowią wystarczającą barierę, aby demony przeszłości nie podążały za nami? Kontynuacja losów Leny, bohaterki thrillera “Oszukana”, to brawurowa maskarada zbiegów okoliczności i misternie utkana intryga ludzkich relacji. Magda Stachula po raz kolejny serwuje czytelnikom to, co od lat ma wypisane na swojej pisarskiej wizytówce.

Narracja pierwszosobowa w czterech odsłonach, przenikające się niczym stopklatki na filmie perspektywy bohaterów, emocje i napięcie, które wynoszą akcję powieści na najwyższy poziom suspensu - to wszystko znajdziecie w “Odnalezionej”. A do tego piękna i urocza Kopenhaga, która oczami Stachuli z pewnością na długo zapisze się w Waszej wyobraźni.

To, co szczególnie zapamiętam z “Odnalezionej” to wątki poboczne, które stanowią tło pędzących wydarzeń. Jestem pod wrażeniem palety relacji międzyludzkich, jakie Magda Stachula przemyca w fabule. Wspomnę tylko trzy spośród nich. Będziecie mieć okazję doświadczyć nadopiekuńczej relacji narcystycznej matki w stosunku do dorosłego syna. Na przykładzie Marii i Nikodema przekonacie się, jakimi kajdanami potrafią być takie stosunki i jak bardzo rujnują one psychikę, podmiotowość i decyzyjność mężczyzny. Doświadczycie również chorobliwej zazdrości, która odciśnie swe piętno na życiu Emila i jego nowej dziewczyny. Ujrzycie, jak błyskawicznie spirala tego uczucia zbiera swoje żniwo. Będzie też coś krzepiącego, a mianowicie postać starszej pani Sary - Polki, od lat mieszkającej w Kopenhadze, której opiekunką zostaje Lena. Stosunek Sary do Leny jest dla mnie odsłoną dojrzałości i mądrości tego szczególnego typu, którą posiadają starsze pokolenia. Gotowość do bezinteresownego wsparcia, poszanowanie prywatności, zaufanie i troska.

Na docenienie i uwagę zasługują również wplecione wątki historyczne, które z pewnością mają związek z wykształceniem Autorki. Liczę, że nie był to jednorazowy zabieg.

Na koniec dwie uwagi, które poczyniłem in minus… Moim zdaniem proces lokacji głównych bohaterów do Kopenhagi trwał zdecydowanie zbyt długo. Gdyby nie to, akcja mogłaby nabrać tempa dużo wcześniej i książka by na tym zyskała. Tak się złożyło, że przeczytałem “Odnalezioną” w trybie hybrydowym - zacząłem w audio, a skończyłem w papierze. Jestem bardzo rozczarowany lektorką i wykonaniem wersji audio. W stosunku do “Oszukanej” to prawdziwa przepaść i miałem wrażenie, że powieść czyta mi translator, a nie żywa osoba. Zatem Drodzy Moi - koniecznie sięgnijcie po “Odnalezioną” i jeśli mi ufacie - chwyćcie “za papier”.