Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu recenzja

Mireczek

Aleksandra Zbroja

Wydawnictwo Agora

Intymność tej książki, odczuwana jest na każdej jej stronie. W każdym słowie odczuwa się ból i emocje kobiety, dziecka, córki. Wspomnienia nie są łatwe, można je poznać, jako próbę akceptacji, dostrzeżenia przyczyny, zrozumienia sytuacji.

Mireczek to określenie na tatę, ojca, który był alkoholikiem. Autorka rozprawia się bólem, jaki on po sobie pozostawił. Określa go, jako ojca, którego nigdy nie było, który znikał, który nie był podporą, który ranił i zadawał cierpienie.

Historię rozpoczynamy od jego śmierci, następnie autorka powoli i sukcesywnie cofa się wspomnieniami do przeszłości. Jest to relacja z życia, które pamięta, które działo się, gdy jeszcze jej nie było, aż do momentu, gdy jeszcze on się nie narodził. Jednocześnie przytacza nam dane odnośnie picia Polaków. Jak sama autorka napisała, że ta historia „zdarzyła się naprawdę, choć jej poszczególne części o prawdę jedynie się ocierają”. Próbuje zrozumieć, dlaczego on, stawia hipotezy, domysły, czy właściwe? Sama do końca nie wie. Poszukuje ojca, pomimo, że już go nie ma. Szuka go w słowach ludzi, którzy mogą coś o nim powiedzieć. Bez wstydu, z umiarem, szczerze i „bez owijania w bawełnę”.

Dużo by można pisać i nic. Ciężko jest zrozumieć, dlaczego? Ciężko jest oceniać. Ciężko wybaczyć. Autorka chce, być może traktuje opowieść, jako terapię. Pomaga sobie w oczyszczeniu z tego, co boli. Podziwiam, że potrafiła i chciała. Podziwiam, że zrobiła to tak obiektywnie, bez oceniania. Czytelniku nie znajdziesz tu żalu, narzekania, tu są emocje i być może szokująca prawda. Mnie nie szokuje, bo to jest i było, niestety będzie. Przykre, ale prawdziwe.

Piję, bo muszę. Piję, bo chcę i zawsze mogę przestać. Piję, bo nikt mi nie zabroni. Piję, bo co mam robić? Piję, bo wtedy jest kolorowo. Piję, bo wtedy sam siebie akceptuję. Ból, który mnie rozrywa nie pozwala dostrzec mi osoby, którą piciem krzywdzę. Sam siebie oszukuję.

Dobrze, że taka książka powstała, szczera do bólu. Książka niełatwa, być może trudna w odbiorze. Ważne, że jest.