Dwór rusałek recenzja

Dwór Rusałek

Dorota Gąsiorowska

Znak Literanova

Dwór Rusałek to druga część trylogii „Dni Mocy”. Książka ta jest pełna magii, wrażliwości, delikatności. Miejscem akcji jest Stary dwór nad jeziorem, chociaż główną bohaterkę zastajemy w całkiem innym momencie. Poznajemy Olgę, która kocha książki, czuje się szczęśliwa i uważa, że jest w odpowiednim miejscu. Niestety w pewnym momencie wszystko staje się być tylko nikłym wspomnieniem. Traci księgarnię, narzeczony okazuje się być oszustem a historia staje się być tłem do całkiem innego świata. Los sprawia, że Olga spotyka na swojej drodze pewnego psa, który staje się być początkiem zawarcia niespodziewanej znajomości. To wszystko doprowadza ją do Dworu na Podlasiu, który położony jest nad tajemniczym jeziorem. Okazuje się, że to nie przypadek postawił na jej drodze całkiem obcych ludzi.

Dom Rusałek to ciekawa i pełna tajemniczych zdarzeń historia. Historia niepozbawiona interesujących bohaterów, wtrąceń z przeszłości, trudach miłości. Mamy tu tragedią i magię, wierzenia i dziwne moce, głosy nie dla wszystkich słyszalne. Autorka lekkim piórem tworzy niezwykłe miejsce, zwyczajnych ludzi, którzy potrafią być z krwi i kości, ciekawe przypadki, relacje ludzkie niepozbawione skaz.

To moja pierwsza książka autorki. W lekturze nie przeszkadzało mi nieznajomość pierwszej części, którą myślę, że w każdej chwili można nadrobić. Może to nie do końca moje klimaty, ale odnalazłam się w tym świecie i nie ukrywam, że zwrócę uwagę na inne historie zrodzone spod pióra autorki.
Jedynie do czego mogłabym wtrącić swoją uwagę to nadmiar naiwności głównej bohaterki. Razi mnie w oczy gdy widzę w swojej wyobraźni silną kobietę, która nagle staje się być przeciwieństwem samej siebie. Jest to dla mnie niezrozumiałe.

Jeśli macie ochotę na coś lekkiego, co pozwoli wam się na chwilę oderwać od rzeczywistości to myślę, że możecie sprawdzić czy ta historia przypadnie wam do gustu. Bo czasem warto zmienić otaczający klimat nawet tylko w swojej wyobraźni, oddać się czytanym słowom i spróbować posmakować innego świata. Przecież o to chodzi aby móc odnaleźć w sobie tę chwilę i ten czas i całkowicie oddać się stworzonej opowieści.