Spotkaliśmy się w obozowym piekle recenzja

“Spotkaliśmy się w obozowym piekle” Krystyny Toczek to opowieść o sile miłości bez granic i podziałów, która może przezwyciężyć przeciwności losu i zrodzić się między ludźmi stojącymi po przeciwnej stronie barykady. O nieludzkich czasach, gdzie jedyną opcją jest przetrwać i przeżyć w piekle, jakie ludzie ludziom zgotowali. W zapomnianym miejscu przez Boga wydarzyła się miłość.

W 1944 roku, do obozu koncentracyjnego Dora przybywa Anna. Więźniarka zostaje ocalona przez Majora Jurgena Sztocha, który dostrzega ją na rampie obozowego peronu i zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Jej rodzina nie miała szansy przetrwać. Anna boi się Jurgena, ale z każdym dniem zaczyna dostrzegać w nim dobro. Wzbierające w nim wyrzuty sumienia, ogrom okrucieństwa wojny i niesprawiedliwość, które zaczyna zauważać, mobilizują go do zmiany swojego życia. Ratując Annę przed śmiercią, dostaje drugą szansę na życie. Zmienia nastawienie do więźniów i próbuje im pomagać, narażając siebie, bo za zdradę czeka go śmierć. Tak rodzi się uczucie między nimi.

Czy można pokochać wroga? Czy istnieje miłość od pierwszego wejrzenia?

Jak potoczą się losy bohaterów? Czy ich miłość ma szansę przetrwać? Czy Major udowodni, że drzemiące w nim pokłady dobra uratują go przed sądem w powojennych realiach?

Bohaterowie wymyśleni przez autorkę są fikcyjni pochodzący z dwóch różnych światów, ale osadzeni w miejscach historycznych, gdzie kiedyś rozgrywał się dramat wielu istnień. Tłem do opowiedzenia historii Anny i Jurgena stał się obóz koncentracyjny Dora. Pisarka odsyła czytelnika do czasów drugiej wojny światowej, trudnych i okrutnych, gdzie człowiek nie znaczył wiele, a brednie jednego zaraziły tłumy, przynosząc strach, lęk i cierpienie.

Ta historia z pozoru nie miała prawa się wydarzyć, ale niezbadane są ludzkie ścieżki i podejmowane wybory człowieka. Widocznie powiedzenie “miłość jest ślepa” niesie ze sobą przesłanie. Autorka skupia się na opowiedzeniu historii miłości w trudnych czasach próby i obozowych realiach, a nie mrocznych bestialskich wydarzeniach, jakie rozgrywały się w obozach zagłady.

Opowieść przedstawiona przez pisarkę jest bardzo krótka, przeczytałam ją w jeden dzień, Szkoda, że podczas czytania, wiele wątków zostało uogólnionych, snułam domysły, co mogło się wydarzyć na pewnych etapach życia postaci, bo historia podjęta przez autorkę była bardzo ciekawa. Powieść napisana łatwym i przystępnym językiem prowadzi przez karty książki, zachęcając czytelnika, do poznać dalszych losów bohaterów.

Według mnie jest to książka dla niewymagającego czytelnika. Dla mnie ta powieść pozostawiła dużo luk w całej historii. Polecam zapoznać się z tą pozycją, choć czułam lekki niedosyt po skończonej lekturze.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl