Syn pszczelarza recenzja

Amisze to tajemnicza społeczność opierająca się wpływom współczesnego świata. Żyją w odizolowanych od świata wspólnotach, zjednoczeni głęboką wiarą w Boga i wierni starym tradycjom i zwyczajom. Poświęcają się ciężkiej pracy, podział ról w rodzinie jest tradycyjny, stroje jak z poprzedniej epoki, kroje i kolory określa tradycja.
Abigeil po śmierci ukochanego męża zostaje samotną matką pięciorga dzieci. Boi się samotnie borykać z losem więc postanawia sprzedać dom i przeprowadzić się do stanu Teksas, do amiszowskiej gminy gdzie mieszka jej brat ze swoją rodziną, a także Stephen, który w młodości starał się o jej rękę. Jest nadal samotny, ma dom, gospodarstwo i podobno nadal kocha Abigeil, zamierza się z nią ożenić i przygarnąć jej dzieci pod swój dach.
Debora jest najstarszą córką Abigeil, nie chciała tej przeprowadzki, nie podoba jej się klimat ani przyroda w Teksasie. Pragnie szczęścia matki, ale Stephen od początku wzbudza w niej niechęć. Widzi, że jest apodyktyczny i wyrachowany. Boi się, że chce wykorzystać jej matkę.
Abigeil także ma coraz większe wątpliwości, kandydat na męża budzi w niej niechęć, nie potrafi w sobie obudzić żadnych cieplejszych uczuć dla niego, tym bardziej, że poznała sympatycznego, życzliwego światu wdowca Mordechaja.
Mordechaj nie pozostaje obojętny na urok Abigeil. Debora polubiła Fineasza, syna Mordechaja. Fin stroni od ludzi, wstydzi się swojej twarzy pokrytej bliznami po wypadku, w którym jego matka poniosła śmierć. Jest zainteresowany Deborą, ale nie dopuszcza do siebie myśli, że piękna młoda dziewczyna mogła by pokochać chłopaka tak oszpeconego.
Czy Debora potrafi przekonać Fineasza do szczerości swoich uczuć? Czy Fineasz nabierze wiary w siebie? Blizny na ciele są też bliznami na duszy, łatwiej unikać ludzi niż patrzeć na ich przerażone lub nieprzyjazne twarze. Samoocena jest niska, trudno uwierzyć, że ktoś będzie chciał poznać bliżej kogoś tak oszpeconego, że darzy sympatią a nie jedynie okazuje litość.
Abigeil... czy potrafi podjąć rozsądną decyzję? Musi mysleć nie tylko o sobie, ale i o wychowaniu dzieci. Czy podąży za głosem serca ?
Autorka bardzo wyraziście przedstawia rys psychologiczny postaci. Potrafimy zrozumieć zachowania bohaterów, wczuć się w ich sytuację. Z zaciekawieniem czyta się jak wielkie znaczenie ma Amiszów religia, jak są otwarci na problemy członków swojej wspólnoty, jak wspólnie rozwiązują trudne sytuacje pomagając sobie wzajemnie.
Czyta się szybko i przyjemnie. Styl autorki nie pozwala się nudzić. Czekam na drugi tom. "Syn biskupa" ukaże się wkrótce.