Auschwitz. Sekretna miłość recenzja

Literatura obozowa nie należy do najłatwiejszych. Mimo to czasami lubię sięgać po takie książki. I często przekonuję się, że nawet w piekle na ziemi może zdarzyć się piękna miłość. Książka mnie zaintrygowała, zaciekawiła. Jednak nastawiłam się na trochę coś innego niż dostałam.
W powieści poznajemy rodzinę Herberta Levina, żydowskiego iluzjonisty żyjącego w Czechach. W pierwszej części książki, a są ich trzy, możemy bliżej poznać jego życie i pracę, którą wykonywał. Dodatkowo widzimy, jak ciężkie staje się jego życie, kiedy Żydzi zostają prześladowani. Życie w getcie, zakaz wstępu do sklepów, restauracji. Upadek jego sklepu, przecież u Żydów nie wolno kupować. Na koniec wysiedlenie i transport do obozu koncentracyjnego całej rodziny.
W książce poznajemy również Portugalskiego żołnierza Francisco, który na początku walczy w Błękitnej Dywizji po stronie Niemieckiej. Później, na wskutek zawirowań życiowych, trafia do obozu koncentracyjnego w Auschwitz jako strażnik. Szuka w obozie swojej narzeczonej Rosjanki Tatiany.
W powieści jeden rozdział opisuje perypetię rodziny Levina, kolejny Francisco. I tak na przemian. Wydawało mi się, że autor specjalnie prowadzi tak akcję, żeby bohaterowie się spotkali, że jakoś połączy ich losy. Tak się nie stało. I miałam takie odczucie, że mam do czynienia z dwoma zupełnie innymi powieściami w jednej. Łączy je tylko to, że dzieją się w tym samym czasie i że kończą w obozie w Auschwitz. Czegoś mi w tym wszystkim brakowało.
Autor bardzo dobrze przedstawia trudy życie w czasie wojny, na froncie i w obozie. Bez wybielania. Widać, że ma dużą wiedzę historyczną i za to plus. Chociaż nie łatwo czytać takie rzeczy, tego można się spodziewać w książkach obozowych.
Co do relacji Francisa i jego narzeczonej. Jakoś w tym wszystkim brakowało mi emocji. Na dodatek strasznie denerwowało mnie streszczenie imienia dziewczyny "Tanusia". Tak naprawdę, to nie za bardzo możemy ją poznać, bo wszystko opisane jest z perspektywy Portugalczyka.
I zakończenie, kompletna masakra. Wszystko się po prostu urywa i koniec. Nie wiem, może autor planuje kontynuację. Wtedy to by miało jakiś sens. A tak to czytanie całej książki jest bez sensu. Po ostatniej stronie czułam ogromne rozczarowanie. Szkoda, bo książka miała potencjał.

Książkę miałam okazję przeczytać dzięki Klubowi Recenzenta serwisu nakanapie.pl