Dziewczyny w przestworzach recenzja

Książka bardzo mi się podobała! Podchodziłam do niej niepewnie, bo nie lubię ciężkich tematów wojennych, ale tutaj wojna gra drugie skrzypce, nie przytłacza. Trochę zawiedzione mogą się poczuć te osoby, które liczyły na więcej smaczków z frontu, ale według mnie i tak jest tutaj dużo informacji. Widzimy codzienność Kobiecych Sił Powietrznych, różne manewry lotnicze w powietrzu, różnego rodzaju samoloty itp. Wojna w Ameryce to jednak zupełnie inna rzeczywistość niż europejska. Tutaj można odbębnić swoje obowiązki, a potem pójść do miasteczka na lody, co jakiś czas tylko docierają do ludzi informacje o atakach na bliższych bądź dalszych znajomych.

Przede wszystkim jest to romans i to taki dobry, w którym serce ci się rozpływa ze wzruszenia albo łzy stają w oczach. Pisarka pięknie i bardzo wiarygodnie przedstawia różne emocje, które towarzyszą bohaterom, robi to tak, że sami zaczynamy je odczuwać i nie sposób oderwać się od lektury. Pierwsza miłość, rozłąka, brak kontaktu i niepewność uczuć drugiej osoby, to wszystko znajdziemy tutaj podane w romantycznym klimacie lat czterdziestych ubiegłego wieku. Bardzo podobał mi się moment, w którym główna bohaterka otrzymuje list, jest napisany w uprzejmym i przyjacielskim tonie, bez kontekstu nie widzielibyśmy w nim nic złego, ale podskórnie czuć zerwanie więzi pomiędzy dwojgiem zakochanych (?) w sobie ludzi. Świetnie to wyszło, subtelnie i jednocześnie w pełni zrozumiale.

Polecam gorąco, jeśli ktoś lubi takie lekkie i ciepłe opowieści o damskiej przyjaźni, miłości wystawionej na próbie i po prostu o silnych kobietach w męskim świecie. Szybko się czyta, a po zakończeniu dostajemy jeszcze bonusowy wywiad z autorką.