Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy recenzja

Oddać życie za coś, co się kocha całym sercem, to nie tylko najwyższy szczyt odwagi, ale również naturalna kolej rzeczy.

Willa mieszka z przybranym ojcem i rodzeństwem na obrzeżach lasu. Jednak nie zmienia to jej miłości do gór, lasu, natury i wszelkiego leśnego stworzenie. W dalszym ciągu próbuje toczyć nierówną walkę z drwalami, którzy sukcesywnie wycinają drzewa pod budowę autostrady. Nie baczą przy tym na nic i często krzywdzą nie tylko roślinność, ale również i zwierzęta. Kiedy zabijają niedźwiedzicę, Willa decyduje się na opiekę nad małym niedźwiadkiem, dla którego dość szybko udaje jej się znaleźć schronienie. Niestety to dopiero początek nieprzyjemnych wydarzeń, z którymi przyjdzie jej się jeszcze zmierzyć. W lesie pojawiają się nieznane istoty, które krzywdzą drwali, a o zastrzelenie jednego z nich zostaje oskarżony właśnie ojciec Willi. Czy leśnej dziewczynce uda się zidentyfikować nieznane istoty, okiełznać je i dodatkowo uwolnić ojca od niesłusznych zarzutów?

Po raz kolejny odbyłam niesamowitą podróż i niesamowitą przygodę. Tym razem postać Willi nie zachwyciła mnie tak, jak w pierwszym tomie, ale to tylko dlatego, że była już mi wcześniej znana. Nie mogę jednak narzekać na brak zaciekawienia i zwrotów akcji, bo tego było zdecydowanie więcej. Wątek Nathaniela, czyli ojca Willi był decydującym zwrotem w całej książce, ale nie jedynym. Jednak nie zdradzę Wam więcej, pozwolę, abyście dali się zaskoczyć tak jak ja.

Autor ponownie ukazał przyrodę jako świat ściśle zintegrowany z ludźmi. Umiejętność Willi, która polegała na rozumieniu mowy roślin i zwierząt, dodała aury magii i tajemniczości całej lekturze, ale również ukazała leśny świat z innego punktu widzenia. W dalszym ciągu przeżywamy przygody z Willą, która nic się nie zmieniła. Jest dobrą, uczuciową i walczącą o prawdę dziewczyną, która nie zawaha się przed niczym, kiedy w grę wchodzi obrona tych, których kocha i na których jej najbardziej zależy.

Od głównej bohaterki możemy nauczyć się przede wszystkim rozumienia przyrody, słuchania głosu swego serca oraz walki do samego końca. Jest przy tym tak sympatyczna i przyjazna, że po prostu nie da się jej nie lubić.

Jeśli chodzi o zakończenie to absolutnie mnie zaskoczyło, czegoś takiego zdecydowanie się nie spodziewałam, jednak pozostawiło po sobie przesłanie, że jeśli coś zabieramy przyrodzie, coś od niej otrzymujemy, to musimy również podarować jej coś w zamian.

Zdecydowanie polecam oba tomy, które wyciszają, porywają, ukazują inne spojrzenie na pewne sprawy, a przede wszystkim uczą też tolerancji i odpowiedzialności za swoje czyny.

We współpracy z wydawnictwem Literackim.