Miłość na wrzosowisku recenzja

Po „Pensjonacie na wrzosowisku” przyszedł czas na kontynuację. „Miłość na wrzosowisku” pochłonęłam równie szybko, co poprzednią część. Czy jest taka sama czy lepsza? Cóż, zaraz się o tym przekonacie.

Powoli jej marzenia głównej bohaterki stają się rzeczywistością. Powracamy do Anglii, gdzie Basia zakupiła dom, w którym na dole ma zamiar zrobić kawiarenkę. Jej mąż został w starym mieszkaniu. Kobieta ze wszystkimi problemami została sama. Po pierwsze musi nadzorować wszystkie prace budowlane, zająć się dziećmi, poukładać sprawy papierkowe. Nie ma wsparcia u męża, który po przyjeździe do nowego domu zajęty jest swoją pracą. Małżeństwo Basi i Marka wisi na włosku. Nie potrafią ze sobą rozmawiać, coraz bardziej się od siebie oddalają.

W tym trudnym czasie na drodze Basi znowu staje James. Anglik niesie jej pomóc przy każdym problemie, a Basia stopniowo zaczyna darzyć go uczuciem mocniejszym niźli przyjaźń czy życzliwość. Para jest zmuszona ukrywać swoje uczucia przed całym światem. Obydwoje mają rodziny, obydwoje dzielą z kimś wspólną przeszłość, a jak wiadomo trudno jest przekreślić wspólne wspomnienia i spędzony ze sobą czas. Basia staje więc przed trudnym wyborem – czy zostać u boku męża czy jednak spróbować szczęścia z przystojnym Anglikiem, który oferuje jej przyszłość? Jak to się skończy.

Anna Łajkowska znowu wprowadza nas w brytyjski świat. Jednakże czułam, że ta książka napisana jest trochę inaczej. Wydaje się, jakby autorka trochę bardziej dojrzała. Może to zasługa obranej tematyki, bowiem w tej części poruszane są trudniejsze tematy. Pojawiają się pytania, na które odpowiedź na pewno kogoś zrani.

Czytając powieść, próbujemy sami sobie wyjaśnić, która z opcji jest lepsza – wybór szalonej miłości czy próba ratowania małżeństwa. Dzięki tym rozbieżnością i codziennością emigrantów książka dalej sprawia wrażenie do bólu prawdziwej, przepojonej wydarzeniami, które mogły przydarzyć się każdemu z nas. Autorka pozostawia jednak pewne pytania bez odpowiedzi, byśmy sami dodali sobie to, co chcielibyśmy zobaczyć.

„Miłość na wrzosowisku” napisana jest lekkim, przyjemnym stylem, przez co przedstawiona historia wciąga nas niemalże od samego początku. Co wybierze Basia? Stare ale znane czy nowe nieodkryte? Tego nie mogę zdradzić. Uważam jednak, że każdy z nas czasami stoi na rozdrożu i nie potrafi się zdecydować na to, co ma przed oczami. Czasami warto więc znaleźć w sobie trochę więcej siły, by unieść powieki i ujrzeć, że szczęście wcale nie jest tak daleko, jak by się wydawało. Książkę szczerze polecam!