Nauka latania recenzja

Lubię książki inne od innych…

„Nauka latania” to nie tylko queerowa obyczajówka. To chyba najbardziej nauka tolerancji i szacunku wobec odmienności.

Społeczność małej miejscowości na Mazurach, pełna uprzedzeń, a nawet zaściankowości zostaje postawiona wobec homoseksualnego związku Adama i Kuby, którzy również są mieszkańcami tej samej wioski. Początkowo mężczyźni usiłują jakoś funkcjonować w otaczającej ich zewsząd pogardzie, odrazie i wrogości. Mieszkańcy nie są jednak skłonni do zostawienia ich w spokoju, robią wszystko, żeby wypędzić ich z osady. I tak zaczyna się samonakręcająca się spirala skrajnej agresji, brutalnej przemocy, która ostatecznie prowadzi do tragicznego finału.

To była nieduża książeczka, ledwie 200 stron, ale mocno mnie poruszyła i zdołowała. Z całą mocą, bez ogródek i upiększeń przedstawia całkowity brak jakiejkolwiek akceptacji wobec osób nie hetero. To nieprawdopodobne w jaki sposób ludzie LGBT są wypychani poza nawias tej tzw. normalnej społeczności, prześladowani i pogardzani. Nigdy by mi nie przyszło do głowy szykanować kogoś dlatego, że jest w jakikolwiek sposób inny. Rasa, wyznanie, kolor skóry czy orientacja seksualna nie powinny w ogóle i nigdy być poddawane jakiejkolwiek ocenie bo nie są miarą człowieczeństwa. To, z jakimi trudnościami i codziennym strachem muszą się mierzyć osoby ze środowiska LGBT, przeraża. Z tej książki wylewa się niepewność jutra, tęsknota za życiem po swojemu, poczucie wyobcowania i ostracyzmu, a także zwykłe pragnienie bliskości i miłości.

Książka jest napisana prostym, naturalnie brzmiącym językiem, treść pozbawiona jest jakichś ideologicznych przesłanek i manifestów. Odebrałam tę krótką powieść trochę jak wołanie o akceptację i szacunek.

Początkowo myślałam, że to debiut. Okazało się, że jest to druga książka Marka Szydlaka, którą również zamierzam przeczytać.

Łyżką dziegciu jest niestety trochę niedbała korekta tekstu. Nazwiska i imiona się trochę rozjechały: Adam raz jest Kowalewski, raz Kownacki; żona Janka raz jest Aśką, a na grillu już Ewą i „zostaw tego psa i choć na kawę” :)))