Miłość i nienawiść recenzja

„Gdy miłość i nienawiść, łagodność i gniew, szlachetność i fałsz, sprawiedliwość i okrucieństwo, czyli dobro i zło, choć na chwilę połączą się w jedno, wiedźma z wrzosowisk otrzyma moc poczęcia syna... On jeden władny jest odmienić przeznaczenie”.

„Miłość i nienawiść” Moniki Rebizant – Siwiło to pierwszy tom serii „Kobiety z Uroczyska”, sagi rodu wiedźm z Wrzosowisk. Fabuła powieści oparta została na ludowej legendzie. Rzeczywistość miesza się tutaj z fikcją, a współczesność z przeszłością.

Początki chrześcijaństwa, czasy gdy wiedźmy i czarownice palono na stosach, okres II wojny światowej - „[...] gdy wszystko się wymieszało, gdy zbrodnia goniła zbrodnię i nie można było liczyć na żadną sprawiedliwość” oraz czasy współczesne. Wszystkie te przestrzenie obecne są na kartach powieści „Miłość i nienawiść”.

Akcja rozgrywa się na malowniczym, skrywającym wiele tajemnic Roztoczu. Miejscu, gdzie wiara katolicka nie wyklucza wiary w magię, klątwy i przekazywane z pokolenia na pokolenia legendy.

Książka składa się z dwóch części, z których każda ma swój prolog, narratorów i przedstawia na pozór zupełnie różne historie, które jednak wraz z rozwojem akcji zaczynają się ze sobą łączyć.

Jak sam tytuł wskazuje, to powieść pokazująca jak cienka jest granica pomiędzy miłością i nienawiścią. To również opowieść o niszczycielskiej mocy nienawiści. „Siła nienawiści jest potężna i potrafi za sprawą dusz potępionych przenikać zza grobu do świata żyjących”. To historia o przewrotności ludzkiego losu, pokazująca, że nic nie jest nam dane raz na zawsze i nic nie trwa wiecznie.

Autorka stworzyła bardzo wyraziste postaci kobiece. Silne, niezależne, bezkompromisowe, pełne pasji i namiętności. Potrafiące kochać do szaleństwa, ale i nienawidzić z całego serca. Mężczyźni na tle tych kobiet wydają się słabi, niezdecydowani, niesamodzielni.

Nie jest to powieść łatwa w odbiorze. Wielość wątków i bohaterów potrafi przytłoczyć, a zapamiętanie koligacji rodzinnych, powiązań między bohaterami wydaje się niemożliwe. W trakcie lektury wielokrotnie się gubiłam i chyba nadal nie do końca te stosunki genealogiczne są dla mnie jasne. Zdecydowanie też wolę mieć ściśle określone granice literackiej fikcji i prawdy historycznej. Szczególnie fragmenty dotyczące drugiej wojny światowej są dla mnie zagadką, bo tak naprawdę nie do końca wiem, które postaci są rzeczywiste, a które zostały stworzone na potrzeby powieści. Podobnie rzecz się ma z opisywanymi wydarzeniami z tego okresu.

„Miłość i nienawiść” to historia, która urzeka klimatem, tajemniczym, baśniowym, magicznym. Dzięki nieco gawędziarskiemu stylowi Autorki, bogatemu, barwnemu, ale jednocześnie przystępnemu językowi powieść czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem i wypiekami na twarzy. Monika Rebizant – Siwiło sprawia, że oczami wyobraźni widzimy opisywane miejsca i bohaterów, udzielają się nam ich emocje, czujemy zapach roztoczańskich pól, łąk i lasów.

Z pewnością jest to książka specyficzna i nie każdy odnajdzie się w tej historii. Dla mnie ma sporą wartość bowiem Roztocze to moje miejsce na ziemi. Tu urodziłam się ja, moi rodzice, dziadkowie i pradziadkowie, tu się wychowałam mieszkam i żyję dlatego chyba nie potrafię być obiektywna w ocenie tej pozycji.