Outsider recenzja

W książkach Stephena Kinga zaczytywałam się, kiedy byłam w szkole średniej, czyli już jakiś czas temu, więc jest to dla mnie swoisty powrót do przeszłości. Początek tej historii, jak to zwykle u Kinga bywa, jest bardzo wciągający, czytelnik nie może się doczekać, co będzie dalej. W spokojnym miasteczku Flint City dochodzi do brutalnego morderstwa na nastoletnim chłopcu. Jak to w takich przypadkach bywa, policja szybko chce znaleźć sprawcę, co okazuje się wyjątkowe proste. Wszystkie dowody w postaci odcisków palców i naocznych świadków wskazują na znanego mieszkańcom miasta trenera Terrego Maitlanda. Detektyw Ralph Anderson podejmuje decyzję o aresztowaniu podejrzanego w trakcie trwania meczu. Mieszkańcy, którzy oglądali mecz lokalnej drużyny, którą trenuje Terry, są zszokowani. Obecna na meczu jest również żona Maitlanda Marcy, który nie może uwierzyć, że policjanci zabierają skutego kajdankami męża. Zwraca się o pomoc do adwokata Howiego Golda, który już podczas pierwszej rozmowy ze swoim nowym klientem dowiaduje się, że ten ma bardzo mocne alibi. W czasie, kiedy dokonano morderstwa, był w innym mieście na konwencji i spotkaniu ze sławnym pisarzem Harlanem Cobenem. I tu wszystko zaczyna się gmatwać. Detektyw Anderson i prowadzący śledztwa prokurator są jednak pewni swego, mając w zanadrzu kolejny niezbity dowód w postaci DNA. Postanawiają postawić Terrego Maitlanda w stan oskarżenia, do czego jednak nie dochodzi wskutek wydarzeń, jakie miały miejsce pod sądem. To jest punkt zwrotny. Kolejne wydarzenia prowadzą naszych bohaterów do nowych, zaskakujących wniosków, dalej trwa dochodzenie związane z makabryczną śmiercią nastolatka. O ile sam początek aż do połowy książki akcja wciąga jak najlepszy film lat 80-tych czy 90-tych, w których pomimo tego, że już po kilkunastu pierwszych minutach wiadomo, kto zabił, zakończenie potrafi zaskoczyć, o tyle rozwinięcie akcji i jej zakończenie w tej powieści Kinga mnie osobiście zawiodło. Wprawdzie zło przegra, a dobro triumfuje, ale bez fajerwerków. Książki Kinga często przywodzą mi na myśl rozpędzony pociąg, w którym ktoś zaciąga hamulec ręczny i kończy się podróż, a jej cel nie został osiągnięty. Pod tym względem zdecydowanie wolałam horrory Deana R. Koontza i Grhama Mastertona, które potrafiły trzymać w napięciu do końca. „Outsider” pomimo mocnego wstępu mnie nie przeraził, tym razem miałam spokojny sen.