Lubonie recenzja

Na początku nie wiedziałam, czego mam się spodziewać sięgając po tę książkę autorstwa Ignacego Kraszewskiego.
Spotkało mnie mile zaskoczenie, historia jest bardzo rozbudowana. Poznajemy tu początki chrześcijaństwa w Polsce. Główny bohater syn Lubonia, Włast zostaje porwany przez Niemców. Ojciec - Luboń wiele lat zadręcza się jaki los spotkał jego jedynego syna. Pewnego dnia na stary dwór zawital młody mężczyzna, skromnie ubrany, Wyga odrazu poznal w nim swoje dziecko. Pogańscy Polanie sceptycznie podochdzili do niego bo przyjął chrzest. Zainteresował się nim jednak władca Mieszko, który chcąc znaleźć przymierze z Czechami wypytuje Własta o wiarę chrześcijańską, postanawia wziąć za żonę córkę władcy czeskiego Dobrawę, lecz ten postawił warunek a mianowicie Mieszko musi przyjąć chrzest. Lud się buntuje,poluje na księży i zakonników pozbywa się jakich kolwiek oznak nowej wiary na swoich ziemiach, król Czech zaczyna się niecierpliwić, a Niemcy rosną w siłę. Wtedy zaczynają się problemy, ciężka i długa droga dla obu bohaterów, która nie mogła obyć się bez ofiar.
Historia jest niezwykle ciekawa, pozwala na wyobrażenie sobie tamtejszych czasów. Autor pisał o swojej twórczości do swojego znajomego Pana BRONISŁAWA ZALESKIEGO w następujący sposób:
,, Czasy, które się tu malują, szare okrywają mroku, wrócić im cokolwiek życia, starać się je z nielicznych wskazówek i pomników odgadnąć, naprawdę było trudno. Nie pochlebiam sobie, abym to dokonał tak, jak to należało, ale uczyniłem to pobożnym ku przeszłości sercem, jak tylko zdołałem i umiałem. Przyjm tę maluczką ofiarę, chętnie i z pobłażaniem." Trudno było odtworzyć taką historię, żeby w jak największym stopniu odzwierciedlała tamtejsze wydarzenia.
Nie wszystkim taka twórczość może przypaść do gustu, że względu nawet na to w jakim języku jest pisana, przyznam że sama miałam problemy w skupieniu się na historii, przez próbę zrozumienia sensu niektórych zdań.
Pomimo to zachęcam do sięgnięcia po ten tomik i "zatopienia" się w życie Polan.