Brokat recenzja

Angelika Waszkiewicz zaskoczyła mnie. Nie spodziewałam się, że „Brokat. Gra świateł” będzie tak wielowarstwową powieścią. Przyznaję, że początek książki był trudny. Pojawiło się kilka nienaturalnych dialogów czy wymuszonych sytuacji . Jednak im głębiej wchodziłam w historię tym bardziej się do niej przekonywałam. Relacja głównych bohaterów zaczynała nabierać kształtów, język był bardziej płynny, pojawiał się cały wachlarz emocji. Historia Rey i Nicolasa, choć początkowo wydawała się klasycznym zestawieniem kontrastujących światów, szybko przerodziła się w pełną napięcia i emocji opowieść o odkrywaniu siebie, walce o własne marzenia i nieoczekiwanych uczuciach.

Nie mogli bardziej się od siebie różnić. Rey jest córką światowej sławy gwiazdy popu, Emmy Reed. Dorastała w blaskach i cieniach branży muzycznej. Choć sama kocha muzykę postanowiła, że nie kroczy na tą samą ścieżkę kariery, co jej mama. Nicolas studiuje prawo i jest szkolony (dosłownie) na zastępcę swojego ojca. Przed nim kariera polityka i małżeństwo z rozsądku. Dlaczego więc tych dwoje się spotyka? Otóż jej przyjaciółka i jego przyjaciel zakochują się w sobie. A oni postanawiają sabotować ich związek. Myślą, że prędzej czy później i tak tych dwoje się rozstanie, więc postanawiają przyspieszyć pewne wydarzenia. Początkowa niechęć, która prowadzi do wspólnego spisku, stopniowo przeradza się w coś głębszego, bardziej skomplikowanego i niemożliwego do zignorowania. Jednak związek Rey i Nicolasa jest niedopuszczalny. Skandal, w którym biorą udział ich rodzice jest tylko częścią złożonej sytuacji. Rey i Nicolas będą musieli zmierzyć się z wieloma wyzwaniami, skandalami i oczekiwaniami. Czy wyjdą z tego cało? Czy uczucie, które powoli rodzi się w ich sercach przetrwa tyle prób?

Cieszę się, że dałam szansę tej książce, bo okazała się prawdziwą perełką. „Brokat” to historia o szukaniu własnej drogi w świecie pełnym oczekiwań. Bohaterowie w tej książce są świetnie wykreowani. Autorka doskonale oddała chemię między Rey a Nicolasem. Odkryła przed czytelnikiem ich wewnętrzne rozterki. Nadała niepowtarzalną dynamikę ich relacji. Mamy tutaj klasyczny motyw od wrogów do kochanków. Rey zachwyca swoją buntowniczą naturą. Nicolas strasznie przypomina mi Jamesa z „Maxton Hall”. Jest pewny siebie, arogancki, ale również czuły i opiekuńczy. Styl książki jest lekki, przystępny, ale niepozbawiony emocji, a dynamiczne dialogi i zaskakujące zwroty akcji sprawiają, że trudno oderwać się od lektury. Finał książki jest brutalny, ponieważ ja chcę już wiedzieć, CO BĘDZIE DALEJ! Czekam niecierpliwie na kontynuacje. Gorąco zachęcam Was do lektury!